Op kamp met SamSam

Foto’s van vroeger bekijken is niet iets dat ik dagelijks of wekelijks doe, maar toch reken ik het tot een van mijn favoriete bezigheden.

Vandaag vonden we foto’s uit de tijd dat mijn jongens op kamp gingen met de Sambeekse jeugdvereniging SamSam. Mijn zoon was overal enthousiast over: “Ah, kijk, dat is die! En, hé, kijk hier, dat is die!” Wat ons vooral opvalt, is dat er, op een foto van een slapend kind na, vooral vrolijke jongens en meiden te zien zijn. Extreem vrolijk zelfs, het plezier straalt van de foto’s af. Het werkt aanstekelijk.

Mijn kinderen keken altijd uit naar alle activiteiten die SamSam organiseerde, maar het zomerkamp was zonder twijfel het absolute hoogtepunt. Bij het plannen van onze vakantie moest ik rekening houden met dit kamp, want wegblijven van dit jaarlijkse spektakel was geen optie. Ze sliepen in tenten, of liever gezegd, ze hielden de boel wakker, deden mee aan de spooktocht, speelden waterspellen, en maakten een grote busreis naar een attractiepark. Ze hadden het gevoel dat niets moest en dat alles mocht. Het was geweldig, als ik de verhalen én de foto’s mag geloven. En ik ben ervan overtuigd dat er vooral nog heel veel verhalen zijn die absoluut niet geschikt zijn voor de oren van ouders.

De vriendin van mijn zoon kijkt samen met ons naar het scherm, terwijl de foto’s voorbij flitsen. Zichtbaar genietend kijkt mijn zoon van het scherm naar zijn meisje en zegt: “Later gaan onze kinderen ook naar SamSam, honderd procent zeker weten, dat vinden ze prachtig.” Naar mijn mening is dat het grootste compliment dat de leiding van zo’n club, allemaal vrijwilligers, kan krijgen. Bij deze neem ik mijn spreekwoordelijke petje af voor de leiders van alle jeugdkampen overal in heel Nederland. Een diepe buiging voor jullie, voor het bieden van mooie herinneringen aan onze kinderen. Op naar de volgende foto’s, de volgende verhalen en mooie herinneringen.

Wanda Havens