Wees

Als alles gaat zoals het ‘hoort’ te gaan in het leven ben je op een dag wees. Het overlijden van je eerste ouder heeft meestal al een enorme impact op je leven maar hoe groot het gemis ook is, je kunt altijd toch nog naar ‘huis’, naar je ouder die achtergebleven is.

Misschien woont hij/zij nog in het huis waarin je opgegroeid bent, misschien ook niet. Maar het feit dát je nog een ouder hebt die je op kunt zoeken, bij wie je herinneringen op kunt halen en bij wie je kunt schuilen maakt dat er nog een stukje thuis is in je leven, een stukje geborgenheid. Hoe anders is dit na het overlijden van je tweede ouder. Natuurlijk, je mist hem of haar, maar na dit overlijden neem je niet alleen afscheid van de persoon. Je neemt afscheid van het kind dat je nog was. Karin Bloemen verwoordt het prachtig in haar lied ‘geen kind meer; dat gaat over het overlijden van je moeder:

“Maar niemand zal meer weten hoe je met je pop kon spelen. En niemand zal nog ooit je vroegste vroeger met je delen. De dag waarna je nooit meer kwetsbaar wezen kunt en klein.

De dag waarna je nooit meer kind zult zijn.”

Op de sociale media delen mensen vaak de geboorte en sterfdag van hun ouders en een graag geziene inwoner van ons mooie dorp reageert daar steevast op met: “Hou ze in ere!”. Ik had het niet mooier kunnen zeggen, Jan. Geniet van ze, zorg voor ze en koester ze. Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

Marie-José Peters-Boerman