Afscheid voor het feest

De uitnodigingen voor hun vijftigjarig huwelijksfeest waren drie weken eerder verzonden. De kleding hing klaar in de kast en de band was al een jaar tevoren gereserveerd.

De uitnodigingen voor hun vijftigjarig huwelijksfeest waren drie weken eerder verzonden. De kleding hing klaar in de kast en de band was al een jaar tevoren gereserveerd.

Hoewel ze beiden richting tachtig gingen zouden ze er een knalfeest van gaan maken. Hun leven samen was een feest geweest en daarvoor waren ze enorm dankbaar. Die dankbaarheid en vreugde zouden ze over tweeënhalve week samen met familie en vrienden gaan vieren.

En toen sloeg het noodlot toe. Hij was vroeg opgestaan die ochtend, dat deed hij altijd. Zat rustig met een kopje koffie de krant te lezen, wachtend tot zijn grote liefde zou ontwaken en ze samen een boterhammetje zouden eten.

De tijd verstreek en ze kwam maar niet naar beneden. Toen het wachten hem te lang duurde riep hij haar onder aan de trap. Toen daarop geen reactie kwam, vloog hij naar boven en daar zag hij dat ze ergens die nacht rustig was ingeslapen. Ze lag er enorm vredig bij, had niet geleden. Nooit ziek, geen klachten en altijd enorm vitaal. En nu, als bij donderslag bij heldere hemel, had ze hem verlaten. Haar overlijden kwam eigenlijk net zo plots als hun eerste ontmoeting; drieënvijftig jaar geleden, zomaar op straat.

Zo snel ze konden kwamen de kinderen naar hun thuis. Bij het invullen van het afscheid hielden we vast aan een heleboel dingen die ze samen al hadden uitgekozen voor het feest. Zo werd ze opgebaard in de nieuwe kleding die klaar hing voor het feest, plaatsten we op de voorkant van het herdenkingsprentje dezelfde foto als die op de uitnodiging: hun handen met trouwring, elkaar vasthoudend. We gebruikten het gedichtje van de uitnodiging om de afscheidsdienst mee te openen en het receptieboek werd gebruikt als condoleanceregister. Geen koffietafel maar een toost op haar leven met de hapjes die ze ze eerder samen hadden uitgezocht voor het feest en op dezelfde locatie waar het feest gehouden zou worden. Haar kist werd binnengebracht door haar gezin op hetzelfde nummer waarop ze de openingsdans zouden dansen. Het bloemstuk op de kist was na gemaakt aan de hand van de enkele trouwfoto die ze hadden. Alles klopte, nou ja, bijna alles…

Liefde houdt niet op waar het leven eindigt.

Marie-Jose Peters-Boerman

 

Naar het overzicht

© 2024  |  RvB Media - Topic Magazines  |  Privacyverklaring