Gastvrijheid’ met een hoofdletter G
Wanda gaat slapen bij…Boskamer Herberg ’t Zwaantje
Wanda gaat slapen bij…Boskamer Herberg ’t Zwaantje
Gloednieuw zijn ze, de Boskamers van Herberg ’t Zwaantje in Mook op de grens van Limburg en Gelderland. Een plek waar je met de modder aan je wandelschoenen tot aan de deur loopt of de mountainbike tegen het huisje parkeert. Waar elk detail telt, je ‘gastvrijheid’ met een hoofdletter G schrijft en waar het woord ‘vakantie’ verandert in ‘beleving’. Aan mij de eer als allereerste gast te overnachten in een van de Boskamers.
Bepakt en bezakt meld ik me bij de receptie van Herberg-Restaurant ’t Zwaantje in Mook. Van een vriendelijke jongeman krijg ik het toegangspasje van de Boskamer waarin ik een nachtje mag verblijven. Naast de parkeerplaats, onder de bomen, vind ik de vier minihuisjes. De grond rondom de huisjes ligt nog redelijk braak, het is duidelijk dat de huisjes net opgeleverd zijn. Als ik voor de deur van ‘mijn’ Boskamer sta, kan ik al een kijkje nemen binnenin; de voorgevel is volledig van glas! In het huisje van vijfentwintig vierkante meter blijkt alles aanwezig wat een mens nodig heeft. Het tweepersoons bed is zo geplaatst dat je volledig uitzicht naar buiten hebt. Een werktafel met twee barkrukken, een tweepersoons bank, televisie, een kleine keuken met een kast, een met drank gevulde koelkast en eettafel, het past er allemaal in. En dan die badkamer; die is voorzien van een regendouche. Door de inrichting met natuurlijke kleuren en fraaie details heeft de ruimte een warme en luxe uitstraling.
Familiebedrijf
William en Gaby Meeussen, eigenaars van vakantieparken ‘Vakantie bij Meeussen’ en Richard Meeussen, uitbater van Herberg ’t Zwaantje in Mook bouwden deze Boskamers. De heren zijn neven van elkaar. “De voorbereiding van de bouw had een lange aanloopperiode, maar de boskamers werden in ongeveer een half jaar tijd gebouwd”, blikt Richard terug. Al sinds 1882 bestaat de horecaonderneming ’t Zwaantje, die Richard in 1987 overnam van zijn ouders. Hij is daarmee de vijfde generatie die eigenaar is van dit familiebedrijf. “De huisjes worden in een fabriek kant-en-klaar gemaakt, maar wij hebben er ons eigen sausje overheen gegoten. Het behang hebben we zelf laten maken bijvoorbeeld, vloerverwarming en airco vonden we erg belangrijk. Er komt nog een haag voor de privacy, het gaat tenslotte om de details! Er ligt nu een aanvraag voor de bouw van nog eens acht minihuisjes op hetzelfde stuk grond.”
Landgoed Mookerheide
Het winterzonnetje nodigt me uit naar buiten te gaan, ik besluit direct mijn wandelschoenen aan te trekken. Van de jongeman bij de receptie heb ik tips gekregen over de wandelroutes in de buurt. Ik besluit de paarse Biesseltroute, vernoemd naar het buurtschap, van 6,2 kilometer te lopen. Deze route start direct naast ’t Zwaantje. Onderweg lees ik op de informatieborden over dit gebied. Landgoed Mookerheide bestaat grotendeels uit bos, verbonden door een groot heidegebied. Het bevat grote hoogteverschillen gevormd door gletsjers in de ijstijd. Tussen zonsopkomst en ondergang is dit gebied toegankelijk voor wandelaars en fietsers. Nadat ik onderweg nog een gezellig gesprekje had met een ouder echtpaar, nader ik het einde van de route. Mijn wandelschoenen zet ik voor de deur, en ik settle me op het terrasje onder een dekentje. Wat super dat ook daaraan is gedacht, weer een van die details.
Restaurant ’t Zwaantje
Om 18.00 uur schuif ik aan tafel in het restaurant van ’t Zwaantje, nog geen honderd meter van de Boskamer vandaan. Naast de vriendelijke jongeman van vanmiddag blijken hier nog veel meer vriendelijke mensen te werken. Het doet me oprecht goed, voel ik. Het eten smaakt me heerlijk, de paddenstoelensoep en groentequiche zijn een aanrader. Na het eten heb ik een gesprek met Richard. “Wat is er zo leuk aan dit werk?” vraag ik hem. Hij kijkt me verontwaardigd aan. “Werk? Dit is geen werk, dit is hobby! Het is zó leuk mensen blij te kunnen maken en gastvrijheid te bieden. Een dag is nooit hetzelfde. Een praatje met de gasten maken vind ik heerlijk, en geeft me energie. We maken veel uren, maar we krijgen er zoveel voor terug.” Richard laat me enkele van de zeven hotelkamers zien. Die zien er evenals de Boskamers warm en gezellig uit. Iedere kamer is uniek. Al pratend en met de deurklink in de hand, trekt Richard twee ietwat verlepte bloemen uit een bloemstuk voordat hij het restaurant weer inloopt, er was immers iets met een detail…
Vakantiebeleving
Die nacht slaap ik heerlijk in het luxe, ruime bed. En ook de douche de volgende ochtend is heerlijk. Voor het ontbijt neem ik een kijkje bij de waterput tegenover de herberg. Deze put werd in 1913 gebouwd en was tot 1945 de enige drinkwatervoorziening van Mook en Middelaar, en ik steek een kaarsje aan in de Boskapel. De kapel staat in de straat naast ’t Zwaantje, aan de bosrand van het Groesbeekse bos, en is in 2014 gebouwd door vrijwilligers. In het restaurant krijg ik van een, ja echt ik kan niet anders zeggen, weer uiterst vriendelijke dame mijn ontbijt geserveerd. Het ontbreekt me werkelijk aan niets. Wanneer ik uitgecheckt en uitgezwaaid ben, trek ik mijn wandelschoenen weer aan. Vandaag loop ik op aanraden van Richard de Mookerheideroute van drie kilometer. Bij ’t Zwaantje zijn verschillende wandelroutes te verkrijgen zoals de Dirk Das wandelroute, die door de eigenaar bedacht is. Dit is een avontuurlijke wandelroute met opdrachten voor kinderen van ongeveer tweeëneenhalve kilometer. Al wandelend realiseer ik me dat je helemaal niet ver van huis hoeft voor een vakantiebeleving voor groot en klein. Je hebt hier water, bossen, heide en heuvels, het is een bijzondere parel. Wanneer ik met mijn gezin op reis ga, geven we de vakantie altijd een punt: één is erg slecht en een tien betekent dat het aan niets ontbrak. Deze overnachting in een hartstikke mooi minihuisje dat staat in een adembenemend mooi gebied, met de gastvrijheid die geboden wordt; ik kan niet anders zeggen dan dat het een elf verdient. Waar dat in zat? In de details!
Dankjewel William, Gaby en Richard voor deze heerlijke beleving.
