‘Het is goed zo, tijd voor iets anders…’

Het deeg rijst niet meer bij bakkerij Oomen.

Bakkerij Oomen is al 89 jaar een begrip in Groesbeek. Op 5 november doven de ovens van de bakkerij definitief, de winkel gaat voorgoed op slot, de familie Oomen stopt ermee. Daarmee  verliest Groesbeek een unieke winkel. Waar vind je dat nog, dat je zo de ovenruimte van een bakkerij inloopt?! Lees mee met een gesprek met Guido en zijn vader Bert Oomen.

Zwaar werk
Het was geen gemakkelijk besluit dat Guido en zijn vriendin Pauline Oomen moesten nemen. Twee jaar hebben ze erover nagedacht, gewikt, gewogen en gepiekerd: gaan we nu wel of niet stoppen met de bakkerij? Guido: “Ik heb een dubbel gevoel bij het sluiten van de bakkerij: de trouwe klanten ga ik missen, sommigen komen al van jongsafaan in onze winkel. De gezellige sfeer in de bakkerij ga ik zeker ook missen. Aan de andere kant is dit zwaar werk, je maakt lange dagen, bent zeven dagen in de week met de bakkerij bezig, ook al zijn we nog maar drie dagen in de week geopend. Vroeg in de nacht sta je al op en je werkt soms door tot 19.00 uur. Ik doe dit vanaf mijn achttiende, ik ben nu vijfenvijftig, het is mooi geweest. Het werk vreet lichamelijk en mentaal veel energie en het werk is in de loop der jaren zwaarder geworden. Onze dochters staan niet te springen om het over te nemen, we hebben dus geen opvolging en bovendien loopt de klandizie terug. We hebben te maken met inflatie, de prijzen voor de grondstoffen worden steeds hoger. En vergeet de energielasten niet.”

Bakkersestafette
Al sinds 1933 branden de ovens op De Horst. Opa Toon Oomen begon toen  samen met zijn vrouw Anna een bakkerij en een kleine kruidenierswinkel. Aanvankelijk bakten zij hun heerlijke brood in een pand achter café en maalderij Coenen. In 1935 verhuisden zij naar het huidige pand aan de Reestraat, toen nog Hoge Horst geheten. In 1957 namen Bert en Juul Oomen het bakkersstokje over, om in 1990 opgevolgd te worden door Guido en Pauline. Zij voltooien dit jaar dus de bakkersestafette door het stokje er definitief bij neer te gooien. Van 1945 tot 1975 dreven de Oomens ook nog een kruidenierswinkel in het huidige pand.

Kwaliteit
Guido: “Wij zijn een ouderwetse bakkerij, kwaliteit staat hier hoog in het vaandel. Negentig procent van de klanten komt hier één keer per week en haalt dan voor de hele week brood. Brood dat door de graancrises en de inflatie wel tien tot vijftien procent duurder werd.  Onze klandizie sterft langzaam maar zeker uit, de mensen hebben tegenwoordig een ander leefpatroon: ze ontbijten vaker op het werk en eten meer zuivel. Als je pech hebt, betaal je straks vier euro voor een ambachtelijk gebakken brood. Dan gaan de mensen vaker naar de supermarkt en redden wij het niet met kwaliteit alleen.” Veel klanten gaan juist voor het lekkere en gezonde brood naar Oomen. Want kwaliteit, dat biedt de bakkerij absoluut, ze zorgt voor heerlijk brood op de plank.

Uit de oude doos
Vader Bert Oomen schuift aan met bijzondere verhalen uit de oude doos. Bert: “Vroeger bakte je twee soorten brood, het was allemaal wat relaxter. Je kon af en toe pauzeren en met de leverancier op vrijdagmiddag een biertje drinken.” Guido: “Dat is er nu niet meer bij, we bakken veel meer speciaalbroden van veel soorten deeg. Je hebt daardoor veel meer werk. Je bakt brood op maat voor campings en horeca, sommigen willen een eigen logo op het brood. En vergeet niet dat je ook nog vaak gebeld wordt voor een extra levering, ook op zondag. Zeven dagen in de week vliegen zo voorbij.” Bert: “Of ik emoties heb bij stoppen van de bakkerij? Nee, niet echt, het is goed zo.”

Tweede Wereldoorlog
De tweede wereldoorlog speelt een bijzondere rol in de geschiedenis van de bakkerij. Tijdens operatie Market Garden kwam het kerkdorp in de vuurlinie te liggen. De Duitsers lagen op de Horst, de Amerikanen bij de Koningin Wilhelminaweg. Een groot deel van de Horster bevolking zat ondergedoken in de kelders van het klooster aan de Plakseweg. Bert: “Wij bakten toen brood voor de onderduikers. Dat kon alleen ‘s nachts, met toestemming van de Duitsers. In de nacht haalden de knechten meel op bij de boeren, wij bakten het brood om het vervolgens naar het klooster te vervoeren. Een keer, op klaarlichte dag, kwam er een persoon om het leven tijdens dat vervoer door granaatvuur.” De mensen zaten ruim een maand in het klooster, als ratten in de val. Maar gelukkig, eindelijk kwam er een oplossing. Pastoor van der Leeden regelde met de Duitsers dat de Horstenaren mochten evacueren naar Kranenburg. Bert: “We vertrokken te voet naar Duitsland. Er lag een verstandelijk beperkte man vastgesnoerd op een draagbaar, waar ze normaliter de kisten mee naar het graf droegen. We namen hem met ons mee. Ik weet nog dat de geallieerden af en toe het vuur op ons openden. We doken dan met zijn allen in paniek in de graaf. Alleen die baar stond dan midden op de weg. In de Petrus en Paulus kerk van Kranenburg hebben we toen overnacht, om vervolgens te voet naar Emmerich en uiteindelijk naar de Achterhoek te lopen. We kwamen terecht bij een boer in Vierakker. Daar hadden we het goed. Er zaten daar ongeveer veertig evacuees.” Met het pand van bakkerij Oomen liep het minder goed af. Het werd in puin geschoten door geallieerd artillerievuur. De Amerikanen hadden het gemunt op het Duitse kanon dat achter in de tuin stond. Pas na de oorlog, toen er weer materiaal en bouwvakkers beschikbaar waren, kon het pand worden herbouwd.

Transportfiets
Na de oorlog ging Bert meewerken in de bakkerij. “Vroeger ging je al jong werken. Ik heb nog brood bezorgd met zo’n transportfiets met een rieten bak voorop, dat was zwaar. Temeer daar al die straten toen nog onverhard waren. Vaak moest je door de modder of het rulle zand ploegen. Een keer ben ik gevallen met die fiets, ik kwam er niet meer onderuit en was behoorlijk overstuur. Uiteindelijk heb ik liggen schreeuwen om hulp, die er gelukkig ook kwam. Ik kwam met de schrik vrij. Gelukkig gingen we later het brood bezorgen met een bestelbusje.”

Tijd voor iets anders
Nu komt er dus een einde aan een rijke bakkerstraditie op De Horst. Het deeg rijst niet meer bij bakkerij Oomen. Niet langer kun je die heerlijke geur van vers brood van veraf ruiken, niet langer dat wekelijkse ritje naar het kerkdorp voor veel inwoners van Groesbeek. Er resten De Horst nog een cafetaria en twee kroegen. Guido: “Wat er met de bakkerij gebeurt? Geen idee, er komt in ieder geval geen nieuwe bakker in. We gaan niet verhuren. Zelf ga ik eerst de boel eens opruimen en ontmantelen, daarna zie ik wel verder. Er zullen best goede dingen voorbij komen. Ik ga zeker niet in een bakkersfabriek werken, misschien ga ik wel bijspringen bij collega’s. In ieder geval is het na bijna veertig jaar tijd nu voor iets anders!”