Hotel-Café ‘In de Locomotief’ oftewel de Pier

Zo’n horecagelegenheid vind je bijna nergens meer

Als je in Groesbeek het woord ‘de Pier’ in de mond neemt, weten de oudere generaties precies waar je het over hebt. Het bekende hotel-café speelde een belangrijke rol in het uitgaansleven van Groesbeek tot aan de sluiting in 1995. De vaste klanten, begin jaren ‘60, noemden zichzelf HAP, oftewel een Heel Apart Publiek. Uitbater Gerrie Driessen was een bijzondere kastelein met een enorme liefde voor de geschiedenis van Groesbeek.

HAP’ers
Er kwamen dus HAP’ers in het café en happen deden ze in de lekkere drankjes die er geserveerd werden. De Pier trok een bijzonder publiek. Vogels van diverse pluimage vlogen rond in ‘In de Locomotief’, zoals het hotel-café officieel heette. De Pier, zoals de volksmond haar noemde, was een ontmoetingsplaats voor maatschappijhervormers, lokale politici, import-Groesbekers, toeristen, ambtenaren, onderwijzers, maar vooral voor mannen en vrouwen die er eens lekker uit wilden zijn. Met een goed glas in de hand troffen zij er bekenden, interessante onbekenden, vrienden en kennissen. Ze lieten gewoon even de dagelijkse sleur achter zich en knoopten een goed gesprek aan. Het was altijd gezellig in de Pier. Zo’n horecagelegenheid vind je bijna nergens meer.

Arrestaties
Op die ene avond na dan. Gerrie Driessen wilde na zijn aantreden begin jaren zestig een ander publiek aanboren, mede omdat de gelagkamer door de gasten van het hotel werd gebruikt als receptie. De oude clientèle werd afgeschrikt met klassieke muziek of ze kwamen er niet meer in. Op een avond, het zal 1966/1967 geweest zijn, wilden er toch mensen naar binnen dringen die niet meer echt welkom waren. Ze gooiden ruiten in en de deur werd gebarricadeerd. De politie verrichtte diverse arrestaties.

Wie is de Pier?
In 1868 bestond het logement al, het betrof een winkeltje met een tapperij. Tot 1903 heette het Café Driessen, daarna Hotel-Café ‘In de Locomotief’. De naam de Pier kwam van de vader en voorganger van Gerrie. Na een rondje vroeg hij vaak: ‘Wie is vanavond de Pier?’ oftewel wie moet het gelag betalen. Men noemde hem in de volksmond dus de Pier. Een naam die ook op het hotel-café geplakt werd. De opa van Gerrie, ook uitbater van het etablissement, had als bijnaam ‘de Brave’.

Klassieke kastelein
Uitbater Gerrie Driessen was een tot de verbeelding sprekende man. Altijd keurig gekleed probeerde hij het de gasten goed naar hun zin te maken, een goede, klassieke kastelein. Hij paste perfect in het pand met zijn historische veranda en gelagkamer. Wie heeft hem niet in het dorp zien lopen met de kenmerkende alpinopet. Gerrie was ook nog eens oprichter van en de drijvende kracht achter stichting Heemkundekring Groesbeek. Maar liefst 24 boeken heeft hij geschreven over de  geschiedenis van Groesbeek.

Steun en toeverlaat
Vrouw Els was de steun en toeverlaat van Gerrie. Zij beheerde de keuken en het hotel. Zij was op de achtergrond de drijvende kracht van het bedrijf. 

De ziel was eruit
In 1994 kwam er een nieuw gemeentehuis, precies op de plek van het hotel-café. De gemeente deed Gerrie een goed aanbod. Op de plek van de oude brandweerkazerne verrees de ‘nieuwe Pier’. Zoon Marc kwam erbij in de zaak, maar de loop en de ziel waren eruit. De mensen misten de sfeer van het oude café. In december 1995 sloot de Pier voorgoed haar deuren.

Dit verhaal kwam tot stand na een gesprek met Sjef Schmiermann, Jan Nas en Willebrord Wilbers. De drie heren waren overtuigd stamgast bij ‘In de Locomotief’ en Jan en Willebrord zijn er jarenlang ober geweest bij bijzondere festiviteiten. Jan en Sjef waren klant van ongeveer 1969 tot 1994. Willebrord bezocht ‘In de Locomotief’ vooral in de jaren ‘60. De foto's die we gebruikt hebben zijn van Erfgoednetwerk Berg en Dal , Heemkundekring Berg en Dal