Yieieiehaa! Voel jij het ook?

“Ik heb de zomer in m’n bol. Alle terrassen zijn weer vol.”

We mogen steeds meer, maar – om heel eerlijk te zijn - het voelt nog een beetje onwennig. Wanneer nou wel of niet dat mondkapje op. Ietwat ongemakkelijk doe ik een stapje achteruit als ik met iemand in gesprek ben. Terwijl ik juist een mens ben van het lijfelijke, van het knuffelen, van het kussen. Een begroeting met een elleboogstootje, nee, niets voor mij. Dan maar m’n allervriendelijkste lach opzetten. Maar ja, heeft dat zin als je je mondkapje op hebt? Ik ben me er steeds meer van bewust dat ogen kunnen spreken. Een twinkeling of vuur spuwend, lachrimpeltjes of grote ogen van verbazing, een geïnteresseerde blik of uit schaamte neer geslagen.

Eigenlijk prachtig, die alles zeggende ogen. Geef ze eens de kost deze zomer.
De afgelopen maanden al zag ik de natuur bijna letterlijk de grond uit schieten. Me altijd verbaasd waarom je niet daadwerkelijk ziet dat de cadeautjes van moeder natuur groeien. Mijn zoon heeft altijd gezegd dat hij ’s nachts groeit. Dat moet haast wel als ik de snelheid ervan bemerk. Zou dat bij de natuur ook zo zijn?

Ga je op vakantie? In eigen land of naar het buitenland? Kijk eens om je heen en sta ‘ns bewust stil bij wat je ziet. Zomer! Bij wie je ziet. Mensen op het strand, op de camping, op het terras, medemensen. En zie je het (of ze) effe niet of je ziet het moois in een situatie niet, sluit dan je ogen. Niet om de dingen niet te zien, maar door er met andere ogen naar te kunnen gaan kijken. Geen oog om oog, tand om tand; zoals Ghandi ooit zei: “An eye for an eye only ends up making the whole world blind.“. Maar als je het met andere ogen kunt bekijken, zal je merken dat je er ineens oog voor hebt.

Ik wens je een oogstrelende zomer.

Sonja van Duijnhoven