De verzameling van… Niek Manders

Al op jonge leeftijd begon Niek Manders met verzamelen. Hij spaarde bijvoorbeeld sigarenbandjes, speldjes, postzegels, stripboeken en suikerzakjes. Niet alle verzamelingen hielden stand, maar zijn suikerzakjesverzameling is inmiddels uitgegroeid tot een indrukwekkende collectie van ongeveer een half miljoen verschillende exemplaren.

“Verzamelen zit in mijn bloed”,  vertelt Niek Manders (74) uit Boxmeer, “mijn vader was een echte verzamelaar. Ook ik had vanaf mijn achtste jaar verschillende verzamelingen. Ik verzamelde bijvoorbeeld heel fanatiek postzegels, vooral in thema’s als vogels en bloemen. Sigarenbandjes spaarde ik vooral van Willem II, omdat die mooie series heeft, maar daar ben ik niet verder in gegaan. Mijn collectie suikerzakjes hield ik wel bij, en die liep zelfs volledig uit de hand.”

Eerste zakjes van Café de Zwaan
Zijn vader nam de eerste suikerzakjes mee uit Café de Zwaan in Sint Anthonis. “Deze plakte ik in, iets wat nu echt niet meer kan, de zakjes moeten aan beide kanten te zien zijn. Het oudste item uit mijn verzameling is een wikkel uit 1913, dat om een suikerklontje zat. Later veranderde het suikerklontje van vorm en verpakking. Suiker werd verpakt in klepzakjes, gesealde zakjes en later ook in staafjes. De meeste verzamelaars richten zich op een bepaald genre, maar ik verzamel alles. Mijn verzameling is oneindig en nooit compleet.”

Suikerzakjes zonder suiker
Zowel zijn garage als zolderkamer zijn volledig ingericht met de verzameling van Niek. In klappers met insteekhoezen zijn de suikerzakjes -zonder suiker- netjes gesorteerd. In elke klapper zitten ongeveer duizend zakjes opgeborgen. “Je kunt het zo gek niet bedenken of het staat op een suikerzakje: hotels, stations, banken, verzekeraars, pretparken, luchtvaart, kappers, striphelden enzovoort. De suikerzakjes in mijn verzameling komen uit de hele wereld, mooie collecties komen bijvoorbeeld uit Columbia, China en Australië en Amerika. Ik ben lid van meerdere verzamelclubs binnen Europa. Onze vakanties combineren mijn vrouw en ik vaak met ruilbeurzen. Daarnaast correspondeer ik met verzamelaars uit Frankrijk, Italië, Portugal Oekraïne en Rusland, we wisselen regelmatig wat uit.”

Monnikenwerk
Sinds Niek met pensioen is, besteedt hij enkele uren per dag aan zijn verzameling. “Ik heb nog heel veel zakjes die ik nog moet sorteren. Zo heb ik bijvoorbeeld eens een suikerzakjesverzameling gekregen van de weduwe van een verzamelaar. Dat waren er zoveel dat ik twee keer met een volle auto thuis kwam. Het uitzoeken daarvan is echt monnikenwerk en ik heb ook niet de illusie dat ik het ooit helemaal af zal krijgen. Nog minstens een half miljoen suikerzakjes in zakken, dozen, ordners moet ik nakijken. En weggeven kan altijd nog… want stel dat er juist dat ene bijzondere zakje of wikkeltje tussen zit.”

Suikerzakjes bucket-list
Op de suikerzakjes-bucketlist van Niek staan vooral de oude zakjes uit Nederland, die zijn het moeilijkste te vinden. “Het geeft me voldoening een serie compleet te kunnen maken. Ik ben bioloog maar hou van getallen, altijd ben ik op zoek naar ontbrekende getallen in de series van mijn verzameling. Op een terras in het buitenland bestel ik altijd wel een keer koffie mét een suikerzakje, al drink ik die zwart. Ik ben misschien een beetje een fanatieke verzamelaar, maar het is niet gevaarlijk of besmettelijk.”

Ben je oprecht geïnteresseerd in Nieks verzameling of heb jij dat ene bijzondere suikerzakje? Mail dan naar: [email protected]