Het bijzondere werk van… CliniClown Mimi, Karin Koster

Met plezier en afleiding doen CliniClowns zieke kinderen en mensen met een beperking of dementie hun zorgen of angsten even vergeten. De ontroering die er kan zijn, de beweging en de magie van het spelen maakt het werk zo mooi volgens CliniClown Karin Koster.

“Wanneer kinderen in het ziekenhuis verblijven móet er zoveel”, vertelt Karin Koster (55) uit Eindhoven. “Ze moeten medicijnen innemen, foto’s en scans maken; er gebeurt van alles. CliniClowns geven het kind de ruimte om een spel te spelen waarin zij zelf de regie hebben.” Vanuit haar studie theatervormgeving was Karin als steltloper bij een straattheater terechtgekomen. “Dat was leuk, maar een opleiding hiervoor had ik niet gehad. Na de clownsschool in Amsterdam kwam ik bij een stichting terecht die clownsspel bracht bij mensen met dementie. Vervolgens heb ik nog meer clownscursussen gevolgd. Het clown zijn vind ik leuk, je hebt de vrijheid anders te doen, je bent spelend en kwetsbaar tegelijkertijd.”

In 2014 deed Karin auditie bij de CliniClowns, een stichting die dertig jaar geleden werd opgericht. Na een training te hebben gevolgd, enkele kijkbeurten te hebben ervaren en stage te hebben gelopen mocht Karin zich een CliniClown noemen. Met haar rode neus op heet ze Mimi. “Elke week speel ik met verschillende collega’s bij kinderen in ziekenhuizen, in instellingen en voor mensen met dementie in verpleeghuizen. Ook heb ik jarenlang bezoeken gebracht aan Maasziekenhuis Pantein in Boxmeer.”

Na verschillende zelfgemaakte creaties versleten te hebben, draagt clown Mimi behalve haar rode neus tegenwoordig een grote hobbezak met heel veel zakken. “Daar kan ik veel in kwijt. Voorwerpen als een stift, doekje, rol tape en een blokje bijvoorbeeld. Een CliniClown speelt met verbeelding: een blokje kan zomaar een telefoon worden of een verrekijker.” Karin speelt altijd samen met een collega. “Wanneer je veel samen speelt, kun je lezen en schrijven met elkaar. Elke kamer die we binnenlopen vraagt om een ander spel. We bedenken ter plekke wat we doen en zijn goed in improviseren. Als we voelen dat het kan, maken we contact, het is altijd (even) aftasten. Een scene ontstaat ter plaatse, het is een unieke happening. Alleen je maatje, het kind en andere aanwezigen maken het mee. Een clown spiegelt de mislukkingen van het leven. Letterlijk of figuurlijk struikelen is herkenbaar voor iedereen. Met een neus op ben ik Mimi, maar ook Karin die bepaalde keuzes maakt. Ik speel in op wat ik zie. Toen iemand eens zei dat ik onmiddellijk weg moest gaan, deed ik dat door in volle vaart weg te lopen tegen een deur aan. Op je bek gaan is ook des clowns. Het wordt licht door er een spel van te maken.”

Doordat Karin sommige zorginstellingen regelmatig bezoekt, bouwt ze vaak een band op met de kinderen die daar verblijven. “Zo waren we al enkele keren bij een meisje geweest die door haar aandoening verwend gedrag vertoonde. Met een doek als mantel werd er een majesteit voor die ochtend geboren. Het kind had de regie, was heel rustig en deed ertoe als koningin. Dat was prachtig om te zien. ”

Die klik of band is er niet altijd meteen. “We kwamen eens binnen bij een bewoner met dementie. ‘Val toch dood!’ Kregen we te horen. Spontaan stortte mijn collega en ik daar op dat moment op aarde neer. Toen werd het leuk voor deze dame. Het letterlijk doen wat iemand zegt, is des clowns. Sowieso doet de ziekte of beperking van iemand er in principe niet toe. Zo nodig houden we er natuurlijk wel rekening mee. Iemand die net een buikoperatie heeft gehad laat je niet heel hard lachen bijvoorbeeld. Regelmatig zien we verdrietige dingen. Met mijn collega’s kan ik over lastige situaties praten. Ik vind het belangrijk om te evalueren na het werk; het te hebben over, wat vond je leuk? Wat ging goed? Wat kan beter? Welke reactie raakte het meest? Dit vak is nooit af, zelf ben je ook niet af, je blijft verder ontwikkelen. De bagage neem ik met me mee.”

Na een werkdag gaat Karin meestal blij naar huis. “Het is prachtig werk. Je kunt verbazen en verrassen, iets doen wat niet mag en hilariteit veroorzaken. Ik vind het een eer om heel dicht bij mensen te mogen komen. Vandaag nog maakten mijn collega en ik een heel zacht liedje voor een pasgeboren kindje. Het was vertederend en een eer dat we zo’n baby van een paar uur oud al mogen ontmoeten.”

Even worden angsten en zorgen vergeten door de komst van een CliniClown. Wilt u helpen de lach door te geven? Ga naar de website en klik op de groene doneerknop 

www.cliniclowns.nl