Defensie tijdens de 4Daagse

Binnenkort trekt de Nijmeegse Vierdaagse weer door onze dorpen. Een bonte stoet van doorgewinterde en beginnende wandelaars. Zoals elk jaar zullen er weer veel nationale en internationale militairen en ex-militairen meelopen. Twee van deze deelnemers heb ik gesproken over hun deelname aan de grootste wandelmars ter wereld.

René Hardenberg
René (55) is woonachtig in Alkmaar en werkzaam als TD’er in het Spaarnse Gasthuis. Hij is getrouwd, heeft twee kinderen en twee kleindochters. In juli komt hij samen met zijn vrouw naar Nijmegen, voor de Nijmeegse Vierdaagse. Daar gaat hij als individuele reservist de mars lopen, met een aantal van zijn maten.

De Kleine hulpfoxtrot
‘De dienstplicht in mijn jeugd heb ik goed doorlopen, en daarna ben ik altijd wel geïnteresseerd gebleven in de wereld van Defensie. Ruim vijftien jaar geleden overtuigde een vriend van mij me om samen naar een informatieavond te gaan, dit betrof een informatieavond voor de Natres (nationale reserve). Die avond was ik gelijk enthousiast geraakt om me echt aan te sluiten. Ik ben begonnen als soldaat, maar in de loop der jaren heb ik meerdere functies bekleed. Nu houd ik me vooral bezig met het onderhoud van ons materiaal, zowel voor en na de oefeningen. Mijn huidige functie is chauffeur van de PCC. (plaatsvervangend company commandant). Daarnaast ben ik ook bezig met de  voorbereidingen van oefeningen. Dit doe ik ongeveer 32 uur per maand, naast mijn andere werkzaamheden. Mijn functie betreft is een ondersteunende rol, waarbij ik soms even de rol van sergeant overneem. We noemen mijn functie ook weleens gekscherend de kleine hulpfoxtrot.

De Vierdaagse
Het mooie aan Defensie is de saamhorigheid. De neuzen staan dezelfde kant op, we hebben allemaal hetzelfde doel en delen dezelfde passie. Het is heel anders dan de burgermaatschappij, daar botsen meningen en zienswijzen nogal vandaag de dag. Bij Defensie doe en ben je hetzelfde als de rest, dat verbindt enorm. Ik heb daar dan ook vrienden voor het leven gemaakt. En met een aantal van die maten ga ik dit jaar voor de twaalfde keer de vierdaagse lopen.
Het detachement had hem al een paar keer gelopen en ik wilde graag een keertje mee. Zo gezegd en gedaan, het bekende vierdaagse-virus had me gelijk te pakken. Mijn vrouw zei nog ‘jij bent gek, zo’n eind lopen!’, maar inmiddels heeft het virus haar ook te pakken en loopt ze hem ook. Sinds een aantal jaren loop ik de mars als individuele reservist. Je loopt dan nog steeds met een groep gelijkgezinden en de groene route (militaire route), maar het lopen als individu zorgt ervoor dat je zelf kiest wanneer je een rustpauze inlast en met welk tempo je loopt. Dat geeft meer vrijheid en wat rust. De bepakking laat ik inmiddels ook achterwege. Dat is tot en met je vijftigste verplicht, daarna heb je je dienst bewezen zogezegd. Ik heb negen keer met het detachement meegelopen en ga nu voor de derde keer individueel meedoen.
De Nijmeegse Vierdaagse is een fantastisch evenement. Het is speciaal om als loper de entourage eromheen mee te maken en het te beleven. Ik vergelijk het weleens met de saamhorigheid binnen Defensie. We lopen allemaal voor hetzelfde doel, we doen het echt met z’n allen. Het geeft mij hetzelfde gevoel als bij Defensie, hoewel ik in het begin nog wel eens te maken had met mensen langs de weg die het hele militaire gebeuren niet zagen zitten en daar hun meningen ook niet onder stoelen en banken staken. Dit was dan zichtbaar door stickers en vele spandoeken langs de route.

Canadees Kerkhof
Namens Defensie lopen er dit jaar vooral detachementen mee. Voor de individuele lopers die namens Defensie lopen is een maximaal aantal ingesteld van 600. Daarbij hoort een soort lotingbeleid: wie het eerst komt, die het eerst maalt. Dat is jammer na mijn mening niet eerlijk. Men moest gelijk inschrijven met de burgerlopers in de rij wachten tot je door de loting was. Ik had de mazzel wel ingeloot te worden, helaas mijn wandelmaat niet. Net als andere militairen verblijven en eten we op Heumensoord. Een speciaal moment met de vierdaagse is voor mij het bezoek aan het Canadees Kerkhof in Groesbeek, op de derde dag. We zijn het niet verplicht, maar elke keer stoppen we daar en brengen de ere groet om ons respect te uiten en de gevallenden te herdenken.  
Ik verwacht dat het dit jaar extra mooi gaat worden. We zijn allen ervaren lopers, dus het komt helemaal goed. De coronaregels van vorig jaar zijn afgeschaft, waardoor men nog uitbundiger zal zijn. Aan alle mensen bij de route: kom vooral kijken en laat je horen. Jullie zorgen voor een geweldige sfeer en geven de mars zijn glans.

Beroepsmilitair Mike
Mike, 44 jaar en wonend in De Dungen is beroepsmilitair. Sinds 2011 is hij actief bij het Stinger Element  van 13 Luchtverdedigingsbatterij ‘Ypenburg’. Samen met collega’s van zijn detachement gaat hij dit jaar voor de tweede keer de 4Daagse lopen.

‘Inmiddels zit ik ruim 25 jaar bij Defensie. In die jaren heb ik verschillende functies bekleed en ben ik elke keer een stapje omhoog geklommen. Van oorsprong ben ik infanterist, maar door een blessure werd ik gedwongen een andere functie te zoeken met lagere fysieke eisen. Alsmede ben ik op mijn huidige werkplek terecht gekomen.

Voorbereiding
Voor infanteristen is het gebruikelijker de vierdaagse een keer te lopen. In mijn tijd daar heb ik me opgegeven en meegedaan met een stuk van de voorbereiding voor de wandelmars, maar dat ging uiteindelijk niet door omdat ik werd uitgezonden. Ik heb gezien hoe zwaar die voorbereiding is. Voor  de burgers en militairen die individueel lopen is het anders om te trainen, want je beslist zelf wanneer je traint. Maar als militair, lopend met het detachement, ben je afhankelijk van de groep waardoor het plannen soms lastig is. We hebben het druk en de voorbereiding komt daar nog eens bovenop. Ik heb lang gedacht de vierdaagse niet te lopen, maar na meer dan twintig jaar bij Defensie te hebben gezeten, begon het toch te knagen. Twee jaar geleden besloten mijn collega’s en ik ervoor te gaan. Vorig jaar zijn we de 4Daagse gaan lopen en hebben we een geweldige tijd gehad. Helaas bestond de vorige editie door omstandigheden uiteindelijk uit drie wandeldagen, in plaats van vier. Voor het gevoel heb ik hem niet volledig gelopen. In mijn omgeving word ik daar regelmatig aan herinnert, waardoor ik nog meer de drive heb om hem dit jaar opnieuw en volledig te lopen.

Heumensoord
De voorbereidingen zijn pittig. Het kost veel tijd en moeite om het in het drukke programma te plannen. Met de trainingen voel je de kilometers tijdens het wandelen wel, maar tijdens de 4Daagse is dat een stuk minder. De fantastische sfeer haalt de focus van die pijntjes weg en daardoor kan je volop genieten. Op Heumensoord hangt er ook een typisch sfeertje, vergelijkbaar met die wanneer je op uitzending bent.  Samen eten, samen de voeten verzorgen, samen de stad in en samen op Heumensoord verblijven. De wekker van Heumensoord blijft wennen, elke militair die de 4Daagse heeft gelopen herinnert die zich wel. Die gaat heel vroeg af met een bijzonder melodie.

Herdenken
Een belangrijk moment voor mij is het bezoek aan de militaire begraafplaats in Groesbeek. Elke militair ervaart dit op zijn of haar eigen manier. De een zit nog geen jaar in dienst, maar de ander, zoals ik met 25 dienstjaren en vier missies op zak, beleeft dat heel anders. Voor mij is het een moment waarop ik ook denk aan onze gevallen en gewonde kameraden. Het is een hele eer dat je dit mag doen, op die plek. Het hoort er ook bij, komend uit een gevoel van plichtsgetrouwheid naar jezelf, je detachement en de families. Vorig jaar hebben we ook voor discotheek De Hoeve in Groesbeek een oud-collega van ons herdacht, waarvoor ik de krans namens onze eenheid heb mogen leggen. Op zo’n moment laten we onze oud-collega en diens familie zien dat we ze dankbaar zijn en ze niet worden vergeten. Voor de nieuwe collega’s is dit ook goed om mee te maken. 

Support
Dit jaar lopen we met 25 man. Ik verwacht dat we met de kennis van vorig jaar een nog betere vierdaagse zullen hebben. Vorig jaar was de Via Gladiola een mooi moment. Onze collega’s stonden langs de route ons aan te moedigen, het geeft een goed gevoel dat ze aan je denken. Maar ook de andere mensen langs de kant zijn geweldig. Je krijgt van allerlei eten en drinken toegeworpen en je wordt bedolven met bloemen, ik denk dat ik in mijn leven nog niet zoveel kleur heb aangehad als toen. We zijn heel blij met al die mensen die er altijd maar weer staan. Zelfs als we om half 4 vertrekken, staan er al mensen langs de kant. Soms in een badjas, met de haren nog in pieken overeind. We krijgen ook eten en drinken van mensen, dat is super. Zonder die mensen is de vierdaagse lang niet zo leuk. Namens mijn detachement: grote dank van ons allen aan de mensen die zo hun steun betuigen. Kom vooral dit jaar weer!

Bedankt voor het gesprek en succes heren!