Coen Cuijpers openhartig over heden en verleden

Is hardlopen een goede therapie of is het een geweldige inspiratiebron? ‘Nomade’ Coen Cuijpers laat het in het midden.

Maar wie de in 1981 geboren Gennepenaar vergelijkt met zijn persoonlijkheid vóór en na zijn hardloopreis naar het Italiaanse Palermo ziet dat de 112 dagen durende trip hem in allebei de opzichten goed gedaan heeft. Ondanks die veelbesproken, prachtige ervaring uit 2019 tankt de veelzijdige Coen nog regelmatig energie. De hardloper draaft er vrolijk op los in een openhartig telefonisch interview waarin zijn boek Hardloopreis van geluk op de valreep ter sprake komt, nadat hij zijn toekomstplannen ontvouwen heeft.

Zelfs aan de telefoon ‘zie’ je het: Coen Cuijpers is gegroeid. Na een kleine warming up raakt hij op toeren en praat hij voluit.

Ditmaal niet prominent over zijn hardloopreis, maar wel over de goede dingen die hem brachten naar wat hij nu is. “Ik ben over grenzen gegaan, heb bergen bestegen en toen ik op eigen kracht uit een netelige situatie kwam, wist ik: nu kan ik alles.”
Dat vraagt om een nadere uitleg, en met enige aarzeling gaat hij terug naar dat moment. Hij gaat terug naar Liechtenstein. “Ik liep over een gletsjer en aan het einde ging ik onderuit.” Coen vertelt dat het er onheilspellend uitzag. “Ik bleef rustig en kwam eruit. Het was geen toeval, maar het resultaat van een volledige focus. Dát sterkte mij enorm. Ik heb er marathons lang profijt van gehad. Tijdens mijn vertellingen op middelbare scholen wil ik het gaan gebruiken.” Op het moment van het interview staan er diverse vertellingen (‘lezingen klinkt zo suf’) in zijn agenda.

Als een waterval dendert hij door. Maar in het gesprek bekent hij dat niet voortdurend bruist van energie. Het zijn juist activiteiten die zijn accu opladen. Zoals de Flevothlon, een hardloop meerdaagse door de Noordoostpolder. Energie krijgt de hardloper ook van het bouwen van een website voor een bekende, en het installeren van beeldschermen, tijdens die werkzaamheden.
Luisterend naar zijn woordenstroom kun je concluderen dat de marathonman liefst zaken in één keer afrondt. Coen beaamt het min of meer. “Het manuscript voor mijn boek schreef ik in twee maanden af, omdat ik niet kon stoppen. Dat waren honderddertigduizend woorden. Het verhaal kwam vanzelf, en ik heb me volledig op het schrijven gericht.” Hij noemt nog een ander voorbeeld:  “Ik heb laatst op één avond honderdtwaalf scholen aangeschreven omdat ik er mijn verhaal wil uitdragen. Als ik dan bezig ben, wil ik het meteen regelen. En je zult denken waarom juist dat aantal. Nou, het is afgeleid aan de honderdtwaalf dagen die ik onderweg was naar Palermo. Maar, je ziet, ik leef in pieken en dalen. Het geeft energie als je de accu eerst helemaal leegmaakt.”
Tijdens die schoolbezoeken vertelt hij over zijn ‘idealen’ en hoe hij deze bereikt. “Met de scholieren praat ik over hoe ik wil leven, en welke keuzes ik daarom maak. Ik merk dat ik hen trigger door ze af te laten vragen wat zij het liefst zouden doen. Er is in die leeftijd nog veel mogelijk. Deze kinderen zijn wat dat betreft in de ontdekkingsfase.” Het pad hoeft wat hem betreft niet gebaand en uitgestippeld te zijn.  “Vaak is het leerzamer om op je bek te gaan.”

Coen Cuijpers leidt een reizend bestaan. “Ik heb weinig nodig. Ik doe de dingen omdat ik ze wil doen. Het is geen primair doel om met mijn activiteiten veel geld te verdienen. Wat ik doe, komt uit mezelf.” Doorrazend maakt hij duidelijk niet materialistisch ingesteld te zijn. “In plaats van scholen kan ik ook grote bedrijven aanschrijven om daar mijn verhaal te vertellen. Ik denk dat daar veel geld mee zou kunnen verdienen, maar dat is niet waarom in mijn activiteiten opzet.”

Tot slot kijkt Coen vooruit, de toekomst in. Hij verklapt met plannen te lopen die vergelijkbaar zijn met de reis naar Palermo. “Ik heb een idee om ‘rond’ de wereld te rennen. Samen met een Amerikaanse vriend en een of twee anderen wil ik op acht natuurlijke oerplekken lopen. Denk daarbij aan Antarctica, op een grote vulkaan, langs een grote rivier. Het lijkt mij mooi de natuur onder de aandacht te brengen. De onbegaanbare plekken zijn de mooiste, de natuur kan er zijn gang gaan. We lopen in klein gezelschap, juist om de rust te bewaren.”
Coen verklapt dat er ook gevorderde plannen zijn om een creatieplek te realiseren waar kunstenaars bij elkaar komen om ideeën uit te wisselen en samen te creëren. “Samen met een vriendin hebben we het plan aardig in de steigers gezet. Als voedingsbomen heeft het positiviteit en liefde.”
Op de valreep kaart Coen zijn boek Hardloopreis van geluk aan.  “Je kunt het nog altijd bestellen via movetheearth.run.” En dan valt hij stil. Vol energie richt hij zich op de cooling down.