Droog!

Bij het lezen van deze column zit je waarschijnlijk op een stoel. Misschien wel buiten, want de kans is groot dat het droog weer is.

Zoals het eigenlijk al weken droog is, té droog. Tussen het schrijven van deze column en het moment dat deze column gepubliceerd wordt zit enige tijd, maar een ding is zeker: het neerslagtekort is niet opgelost. Daarvoor moet het flink wat regenen, niet te hard, maar gestaag en langdurig.

Een beetje regen helpt ook niet tegen de droogte. De gortdroge grond slurpt de druppels op en een paar uur laten zie je er al helemaal niets meer van. Vaak hoor je van de landbouwers wel dat het zo droog is, maar hoe gaat de natuur er mee om? Of hoe kan de natuur de boeren helpen?

Ook de natuur heeft te lijden onder de droogte. Moerassen en beken staan droog, wormen en andere diertjes trekken dieper de bodem in en komen daarbij buiten snavelbereik. Bomen kunnen minder goed bij het grondwater, want hoe dieper dat zit, hoe dieper ze moeten wortelen. Om te weten hoe diep het grondwater zit, staan in ons gebied zo’n twintig waterpeilbuizen. Elke twee weken gaat collega Fred deze buizen langs om de grondwaterstand af te lezen. We zien in droge tijden dan ook de grondwaterstand flink dalen. Een regenbui maakt helaas weinig tot geen verschil.

Daarom houden wij het water dat wél valt, graag vast. Dit doen we in gebieden die we daar speciaal voor inrichten. De Diepen bij Milsbeek is zo’n gebied. Door het water vast te houden, ontstaat er meer reserve in droge tijden. De planten en dieren in het gebied profiteren daarvan, want de groei- en leefomstandigheden verbeteren. Door het water vast te houden droogt ook de grond van de landbouwers minder snel uit. Onder de grond houdt het hele systeem zichzelf dan in evenwicht.

Moet je onverhoopt deze column binnen moeten lezen, bedenk dan dat de bodem deze regendruppels meer dan goed kan gebruiken.