Tuindorp Wellerlooi bestaat 75 jaar

Iedereen eet de producten uit Tuindorp

Buurtschap Tuindorp, dat valt onder Wellerlooi, bestaat 75 jaar. Hechte band, gevarieerd landschap, ruimte, rust, gezelligheid en verboden strook, het zijn enkele steekwoorden die passen bij dit buurtschap. Hele familie generaties die er jarenlang wonen. De meesten zijn tuinder of boer die dagelijks zorgen voor enorme hoeveelheden melk en verschillende soorten heerlijk fruit en groente die de hele wereld overgaan. Ik ga op visite bij twee families die heel hun leven al inwoners zijn van Tuindorp.

Familie Hendriks
In 1947 verhuisde Joke Hendriks-Drissen (83) als jong meisje met haar ouders, zusjes en broer vanuit de boerderij op de Droogstal naar de boerderij op de Venweg. Twee weken later beviel haar moeder van een zoon, Wiel, de eerst geborene in het nieuw ontwikkelingsgebied Tuindorp. Tuindorp telde slechts twee boerderijtjes en een douanekantoor. Joke: “Ik kan me nog herinneren dat we over een modderpad door het bos naar school liepen!” In die tijd was het al een landbouwgebied, ontgonnen door Jäger van Ophoven, wat later werd verkocht aan de gemeente Bergen. De gemeente maakte hier een gedeelte tuinbouwontwikkelingsgebied van genaamd Tuindorp. Hierdoor kwamen er uit verschillende windstreken jonge ondernemende tuindersgezinnen wonen. De buurtschap had een hechte band in die tijd.

Jokes vader, die de bijnaam Jannenboer droeg, was een pionier en stond voor iedereen klaar. Stroom kwam er pas in 1952. Eerder stond er een lantaarn op tafel die werd gestookt op petroleum. Drinkwater werd gehaald bij de pomp in het dorp, leidingwater kwam vele jaren later. Op de Overloonse kermis waar Jokes familie woonde, leerde ze Piet Hendriks, nu 82 jaar, kennen. “De grond in Tuindorp was in die tijd niet alles, maar in Joke zag ik meer,” lacht Piet. Het stel trouwde in 1963 en nam de boerderij van Jokes ouders over. Piet was daarmee de eerste buitenstaander van de tweede generatie. Het echtpaar kreeg drie zonen en een dochter. Met de zonen vormen zij vandaag de dag een maatschap. Zoon Hans woont nu op de boerderij in Tuindorp, Joke en Piet zijn verhuisd naar het centrum van Wellerlooi. Toch kunnen ze Tuindorp en hun kinderen niet missen, dagelijks zijn ze aan het werk op de boerderij waar ze grove tuinbouw hebben en rundvee houden. Daarnaast is er altijd wat te doen op hun boerderijcamping met terras; ‘Hoeve de Maasduinen’ waar fietsers graag wat nuttigen. Piet: “Van onze gasten horen we dat deze omgeving zo gevarieerd en mooi is. Wij zijn het gewend, maar mensen uit de stad zeggen dat het hier stil is. Ze horen geen auto of trein maar een krielhaan. Hier is het gezellig, in Tuindorp voelen we ons thuis.”

Familie Vogelzangs
Drie paardenwagens volgeladen met machines en varkens en de koeien lopend aan de hand; het was een heel span toen de familie Vogelzangs vanuit Meerlo naar Tuindorp verhuisde in 1950. Ontsnapte koeien en onweer namen ze op de koop toe. Het gezin van acht kinderen en nummer negen op komst betrok een nieuw huis in Tuindorp. Vader bewerkte de grond, en startte een gemengd bedrijf met varkens, koeien en kippen. Later kwam daar tuinbouw bij, elk bedrijf in Tuindorp kreeg een kas bijgezet, ter ontwikkeling van de voedselvoorziening. Voor de deur van het huis van de familie Vogelzangs liep slechts een zandweg. De huizen hadden een nummer, maar de straten waren nog niet van namen voorzien. Sjraar Vogelzangs (80) kan zich de kwaliteit van het water bij het huis nog herinneren: “Het was niet te drinken, ook al wenden we eraan, het bleef niet lekker. Je kon er geen koffie of thee van zetten en de was werd rood en roestig. Met opgevangen regenwater werd de was gedaan. Toen er een droog jaar was, spoelden we de gierton uit en haalden we water in het dorp dat we thuis in een tank pompte.”

Tuindorp werd in twee delen opgebouwd, de kant waar de familie Vogelzang woont was als tweede aan de beurt. Vanuit alle windstreken betrokken mensen de nieuwbouwwoningen in hun buurt. De grond was voorheen van de Duitse familie Holland, deze is hen onteigend vanwege oorlogsschade. De grond waar de huizen op stonden was een ‘verboden strook’. Alleen met een pasje mocht je er komen. Wanneer er visite kwam moesten ze in het bezit zijn van een dagpas. In 1970 trouwde Sjraar met Maria, zij namen de boerderij over. Het echtpaar kreeg zes kinderen. Sjraar liet de kassen voor wat ze waren en richtte zijn bedrijf in met varkens. Op de plek waar eerde de kassen stond bouwden ze een nieuwe varkensstal. De tweede zoon in de rij, Rudy, heeft altijd de intentie gehad de boerderij van zijn ouders over te nemen. Met zijn vrouw Chantal en twee kinderen runt hij nog dagelijks het varkensbedrijf aan de Tuinstraat in Tuindorp. Vader Sjraar komt nog een paar keer per week vanuit het dorp van Wellerlooi naar de Tuinstraat. Rudy: “Mijn hele leven heb ik hier gewoond, ik weet niet anders. Als je ergens anders komt weet je pas hoeveel ruimte en rust er thuis is. We wonen hier in een afwisselende omgeving. Buurt aanmaken ging en gaat altijd goed, als er iets aan de hand is, zijn ze er. Elk jaar hebben we een buurtfeest!”

Een bijzonder buurtschap dat Tuindorp. Maar ook een erg hechte gemeenschap heb ik gemerkt. Ze staan voor elkaar klaar en zeker ook voor de medemens. U heeft, wellicht zonder het te weten, zeker al eens een (cherry) tomaat, heerlijke stuk varkensvlees, een komkommer, kruiden of een heerlijke aardbei op, afkomstig uit Tuindorp! Bijzonder? Nee, Tuindorp biedt dat gewoon!