Waarom ik van Nederlands houd

Drie jaar geleden kwam ik naar Nederland en de eerste anderhalf jaar sprak ik alleen maar Engels. Nederlands leek mij verschrikkelijk moeilijk: nieuwe klanken, lange woorden. Het leek mij onmogelijk om de tweeklanken ui en ou op het gehoor te onderscheiden. Maar mijn oren raakten gewend aan de melodie van de taal en ik durfde om Nederlands te gaan spreken.  Ik ontdekte hoe mooi de Nederlandse taal is. Vanaf dat moment veranderde mijn leven helemaal…

Beste buren
Eindelijk kon ik met mijn buren communiceren. Voorheen beperkte onze communicatie zich tot een glimlach en begroeting. Later stelde ik nieuwsgierige vragen die ik van tevoren had geleerd. Ik hoorde dat mijn buurman opgroeide in een gezin met elf broers en zussen, dat hij op dezelfde plek is geboren en zijn leven heeft doorgebracht, dat zijn kinderen en kleinkinderen in dezelfde straat wonen. De journalist in mij was blij!

Op een dag zag ik de buurman met een vishengel en vroeg: “Ga je vissen?” Hij was zo verrast door mijn vraag, keek naar zijn schoenen en vervolgens naar mij: "Nee, mijn schoenen zijn schoon." We hebben lang gelachen toen we erachter kwamen dat hij in plaats van vissen, vies hoorde.

Langste woord
Ik houd van het grote aantal klinkers in Nederlandse woorden, het geeft de toespraak een melodische kwaliteit. In mijn moedertaal kan een woord maximaal twee klinkers achter elkaar hebben. Daarom vond ik het woord ‘ideeën’ zo leuk, ik probeerde het zo vaak mogelijk te gebruiken. En de zinsnede ‘mooie ooievaar’ lijkt mij een kunstwerk. Mijn favoriet is nu echter ‘zaaiuien’. Dit woord heeft zes klinkers op rij, wat momenteel het maximum is in de Nederlandse taal.

De prijs van een fout
Buitenlanders raken vaak in de war door woorden die (in hun oren) hetzelfde klinken. Maar de prijs van een fonetische fout in de Nederlandse taal is erg hoog: het resultaat is onzin of een slecht woord. In plaats van gezellig - geweldig, in plaats van schiet - scheet, huurtoeslag - hoertoeslag. Mee eens, dit zijn zeer delicate situaties.

Ik hecht veel belang aan een correcte uitspraak, maar ik heb nog steeds last van de G-klank. Op een dag besprak ik mijn plannen met een vriendin. “Morgen ga ik naar Gennep,” zei ik. “Ik heb nog nooit van zo’n stad gehoord,” giechelde ze. Het bleek dat ik in plaats van Gennep, Hennep zei.

Later legde ik haar uit waarom de letter G zo moeilijk voor mij is. In het Nederlands is dit geluid keelklank. Er zijn geen keelklanken in mijn moedertaal. Ik kan de zachte G-klank niet altijd van de H-klank op het gehoor onderscheiden. Ik heb al grappige situaties meegemaakt met de woorden 'gooi' en 'hooi'. Ja, het is natuurlijk moeilijk om iets te zeggen dat je nog nooit eerder hebt gezegd. Maar heb een beetje gevoel voor humor en alles komt goed.

Nu ben ik erg blij dat ik Nederlands durfde te spreken. Het opende voor mij de weg om mensen te bereiken, om hun verhalen te ontdekken. Uiteindelijk opende dit voor mij de weg om jullie, mijn lezers, te bereiken. En dat ik daarbij ook nog voor Topic Magazine mag gaan schrijven, doet mijn grootste wens uitkomen. 

Groetjes,

Irina Metlëva