Op bezoek bij Patricia Willemsen

Patricia Willemsen (64) viert dit jaar een persoonlijk jubileum. Al veertig jaar is ze werkzaam als tandarts. Van die veertig jaar werkt de geboren Edese achtendertig jaar in Wijchen. “Ik  begon een eenmanspraktijk, en huurde een kamer bij een collega-tandarts. Die praktijk is inmiddels uitgegroeid tot een goedlopende praktijk met eigen pand en personeel. Na vijfendertig jaar is de praktijk enkele jaren geleden overgenomen door de kleine keten Tandarts Today, waar ik nog een aantal jaar wil blijven werken, maar dan  wel part-time.”

Een eigen toko
Patricia vond de tandarts als kind doodeng, net als veel van haar generatiegenoten. “De tandarts ging in mijn jeugd heel anders te werk dan vandaag de dag. Mijn tandarts was een grote man, met grote handen die weinig geruststellend te werk ging. ‘Dat moet toch anders kunnen?’ dacht ik toen.
De keuze voor tandheelkunde als studierichting had ik vrij snel gemaakt. Ik hield er altijd al van om met mijn handen bezig te zijn. Tandheelkunde is één van de weinige studies waarbij je uiteindelijk heel praktijkgericht werkt. In 1983 studeerde ik af aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het was een tijd van ‘werkloze tandartsen’. De meeste gevestigde tandartsen hadden grote praktijken en waren bang voor concurrentie, daarom wilden ze geen nieuwe collega's laten werken. Ik heb geloof ik wel honderd sollicitatiebrieven geschreven en rondgestuurd naar verschillende tandartspraktijken, met het verzoek een dag in de week mee te mogen werken. Slechts twee collega's namen de moeite te reageren, allebei een afwijzing. Daarom werkte ik de eerste twee jaar als waarnemend tandarts in diverse praktijken, bij overname tijdens vakanties, zwangerschapsverlof van de gevestigde collega en dergelijke. Ook gaf ik les aan studenten op de universiteit. In deze periode kwam ik er achter dat ik heel graag voor mezelf wilde beginnen. Een eigen toko, waar ik alles naar eigen hand kon zetten.
Nadat ik naar Wijchen was verhuisd, kwam ik in contact met een collega die zijn tandartspraktijk op de Homberg had. Hij had wel een kamer vrij om te huren. Die start was ideaal, ik kon voor mezelf beginnen en mijn patiëntenbestand langzaam uitbreiden. Mensen met pijnklachten konden snel bij mij terecht omdat ik nog geen volle agenda had. In 1995 stopte die collega met zijn praktijk en kwam een andere collega in zijn plaats. Samen vertrokken we in 2004 van de Homberg naar het huidige, grotere pand, op de Buizerd. Daar hadden we ieder twee behandelkamers en konden we uitbreiden. We bleven wel ieder onze eigen praktijk runnen. Onze assistentes konden extra cursussen volgen en daarmee hun werkgebied verbreden.

Tandarts Today
Een paar jaar geleden kwam de mogelijkheid op mijn pad de praktijk over te dragen aan de kleine keten Tandarts Today. Het grootste voordeel van de overname is dat de patiëntenzorg ook in de toekomst gewaarborgd blijft. Er volgde een flinke verbouwing, zodat uitbreiding met nog een tandartspraktijk in het pand mogelijk werd. Er zijn nu drie hoofdvestigingen gehuisvest. Verder werken een mondhygiëniste en een tandarts-implantoloog in onze praktijk, naast natuurlijk de onmisbare (preventie)-assistentes en baliemedewerksters.

Preventie
Het kunnen helpen van mensen met hun gebit zorgt ervoor dat ik nog elke dag met plezier naar mijn werk ga. Preventie heb ik altijd hoog in het vaandel: voorkomen is beter dan genezen, ook in ons vak. Mondgezondheid zorgt ook voor algehele gezondheid, in combinatie met voeding. Ik werk zoveel mogelijk behoudend, dat betekent zoveel mogelijk tanden en kiezen laten staan en zo min mogelijk extracties. Immers, met een volledig kunstgebit houd je maar 30% van het kauwvermogen over, dus zo lang mogelijk je eigen gebit houden is erg belangrijk.

Privé
Ik ben een trotse moeder van drie leuke dochters (31, 29 en 27). Alle drie wonen ze samen met leuke mannen, daar boffen we allemaal mee. Mijn kinderen zijn heel belangrijk voor me en hebben altijd bovenaan gestaan in mijn leven. Vanwege hen heb ik altijd parttime gewerkt. Gelukkig had ik een goede oppas voor de uren dat ik aan het werk was, zij is als een tweede moeder voor mijn kinderen. Daar ben ik erg dankbaar voor. Zo kon ik met een gerust hart de deur uit.
Passie voor het vak zit in de familie: mijn zussen en zwager zijn ook tandarts. Mijn vrije tijd besteed ik aan mijn hobby’s. Zo heb ik een eigen moestuin, want in de buitenlucht bezig zijn vind ik heerlijk. Daarnaast handwerk ik ook graag. Breien, haken, borduren maar ook kaarten maken vind ik leuk om te doen. Ik zit eigenlijk nooit stil. Vroeger speelde ik hockey, dat was echt een grote passie van me. Op mijn twaalfde ben ik ermee begonnen in Ede en ik speelde op een leuk niveau. Na mijn afstuderen heb ik twee jaar niet gehockeyd, maar het begon al snel weer behoorlijk te kriebelen. Eenmaal in Wijchen heb ik me vrij snel aangesloten bij hockeyclub MHC Wijchen. Daar heb ik uiteindelijk nog lang in Dames 1 mogen spelen. We hadden een ‘harde kern’, van vijf vriendinnen en we spreken nog steeds regelmatig met elkaar af. Mijn dochters heb ik van jongsafaan ook altijd meegenomen naar het hockeyveld. Ze hebben alle drie geruime tijd gespeeld, de middelste zit nog steeds in Dames 1!

Voldoening
Het leuke van mijn vak is het allround zijn. Daar heb ik specifiek voor gekozen. Het werken met kinderen vind ik erg leuk. Kinderen vereisen een andere benadering, misschien dat dat met mijn eigen verleden te maken heeft. Ik wil ervoor zorgen dat ze zich zo fijn mogelijk voelen. Werken met angstige patiënten vind ik ook een uitdaging. Veel mensen zijn bang voor de tandarts. Deze patiënten probeer ik op hun gemak te stellen, en te helpen hun angst te overwinnen. Als dat lukt, geeft dat een enorme voldoening. Met regelmatige nascholing, op locatie, maar tegenwoordig ook zeer regelmatig online, houd ik mijn kennis up-to-date. Tandheelkunde blijft een mooi vak! Als ik opnieuw een beroepskeuze zou moeten maken, zou ik zeker hetzelfde kiezen!”