Een glimlach uit de hemel

In het Vrijheidsmuseum in Groesbeek staat een prachtig kunstwerk van kunstenares Fransje Povel - Speleers. Als jonge vrouw had mevrouw Povel een droom: de militairen die gesneuveld zijn tijdens de slag om Arnhem, en begraven liggen op de Arnhem Oosterbeek War Cemetery, klommen uit hun graf om de vrijheid met ons te vieren. Dit wordt uitgebeeld in dat kunstwerk.

Wat zouden de gesneuvelden vinden van onze tijd?
Stel nou eens dat dat echt mogelijk is: dat jonge mannen, die op achttien, negentien of twintig- jarige leeftijd hun leven gaven voor onze vrijheid, zomaar uit hun graf omhoog komen. Wat zouden ze dan vinden van onze tijd. Zouden ze tevreden zijn met dat wat de mensheid na de Tweede wereldoorlog van onze aardbol heeft gemaakt?

Hebben we hier ons leven voor gegeven?!
Al die oorlogen die na de Tweede wereldoorlog zijn gevoerd… dat zouden ze zeker niet op prijs stellen. Nergens goed voor. Ze zouden ook niet blij zijn met de onderdrukking, hongersnood, haat en nijd onderling en de vernietiging van de natuur. Zaken die in onze tijd veelvuldig voorkomen. ‘Hebben we hier ons leven voor gegeven?’ Hoor je onze bevrijders bijna hardop zeggen. ‘Dit was niet helemaal onze bedoeling.’

Genieten van de mooie dingen die er zijn
Ja, er is nog steeds veel ellende op de wereld, vreselijk, maar ik realiseer me ook dat we het hier goed hebben. Oké, teveel, veel te veel mensen in Nederland leven onder de armoedegrens, we hebben de toeslagenaffaire en het migrantenprobleem om maar een paar dwarsstraten te noemen. Niet fijn allemaal. Ook in Nederland is er teveel onnodig lijden. Maar je kunt in onze regio tenminste nog relatief veilig over straat, er woedt geen oorlog en er is geen hongersnood. Heel veel mensen doen nog goede dingen voor een ander en er zijn nog veel mooie initiatieven. Laten we dus genieten van de vele mooie dingen die er nog zijn. Dat is het beste wat we kunnen doen om die gesneuvelde militairen te eren. Dan kunnen ze ons vanuit de hemel nog een klein beetje met een tevreden glimlach gadeslaan.

Jan de Valk