Een huiskamer voor iedereen

Toon en Henny Schoofs: 38 jaar het gezicht van sporthal Heuvelland

Dat doe je niet zomaar: het runnen van de kantine in sporthal Heuvelland in Groesbeek, en zeker niet als je het gaat combineren met het toezicht en de planning van de hal. Het is keihard werken, weinig privéleven en altijd oproepbaar. Toon en Henny Schoofs weten daar alles van. Achtendertig jaar waren ze het gezicht van Heuvelland. Wat maakten ze veel mee in die tijd, van potloodventers tot sterfgevallen, van kampioenschappen tot topsport. En dan had je ook nog die parachutist die neer kwam als een container. Verhalen genoeg.

Nog steeds actief
Officieel zijn Toon en Henny sinds augustus 2021 met pensioen. In de kantine staan ze niet meer, maar ze zijn nog wel actief voor de sporthal. Hoe zit dat dan? Toon: “De gemeente Berg en Dal heeft een nieuwe sportmanager, Jos den Braber. Die heeft diverse sporthallen en zwembad De Lubert onder zijn beheer. Dat is erg veel, dus doen wij voorlopig nog de planning van Heuvelland en sporthal BIGA. En er wordt nu nog regelmatig een beroep op ons gedaan.” Henny: “Wij hebben altijd fijne contacten met de sportverenigingen gehad, die laten we niet in hun hemd staan.” Toon: “Stel het licht in de sporthal doet het niet of de sleutel is er niet, dan gaan we toch helpen? Al is het laat in de avond of vroeg in de ochtend, wij zijn van die gekken dat we dat nog doen. Er is wel een bereikbaarheidsdienst, maar dat systeem loopt niet vlekkeloos, of de dienst is te lang onderweg of kent het gebouw niet. Eigenlijk moet elke sporthal toch wel een eigen beheerder hebben.” Kunnen jullie eigenlijk wel stoppen op deze manier? Henny: “Er moet toch een keer een eind aan komen. Maar ja, wanneer? Dit jaar in ieder geval. Maar verenigingen in de kou laten staan, dat doen we niet.”

Keihard werken
Even terug naar 1983. Toon en Henny werken al ruim tien jaar bij De Linde en besluiten om zich in te schrijven voor de pacht van de kantine van de nieuwe sporthal Heuvelland. Het paar wordt uitverkozen en zo begint een lange en kleurrijke carrière. In 1993 werd het echtpaar, naast kantinebeheerder, ook toezichthouder van de sporthal. Toon: “We openden de sporthal, hielden hem schoon, deden klein onderhoud en we sloten op tijd. We hadden goede zorg over de hal en haar gebruikers. De gemeente heeft er nooit veel naar om hoeven kijken, de sporthal bleef prima draaien. Het was wel keihard werken, we maakten vaak tachtig tot honderd uren per week.” Henny: “Op zaterdag en zondag begonnen we om 08.00 uur en deden we om 00.00 uur de lampen uit. We maakten lange dagen en verjaardagen en feesten moesten we vaak aan ons voorbij laten gaan. Zag je anderen lekker uit fietsen gaan, gingen wij naar de kantine.”

Huiskamer voor iedereen
Maar ja, wel gezellig, want dát maakte het werk zo leuk voor Toon en Henny. Toon: “De kantine was onze huiskamer. Ik ben een mensenmens en het contact met de bezoekers vind ik erg leuk.” Henny: “We hadden een goed contact met onze gasten. Mensen luchtten regelmatig hun hart bij ons. Maar we vertelden niets door:  horen, zien en zwijgen.” Toon: “We leefden mee met de mensen. Soms waren we net een sociaal werker. We maakten leuke en verdrietige dingen mee, sterven van dierbaren, maar ook geboortes.” Henny: “De kantine was een huiskamer voor iedereen.” Toon: “Gastvrijheid is belangrijk. Mensen zeiden altijd: ‘bij jullie komen we thuis’. We waren altijd een uur voor opening aanwezig. De gasten komen dan binnen in een warme kantine, de koffie staat klaar. Het was er schoon, we stonden open voor de mensen, altijd een luisterend oor.”

Als een container
Toon en Henny maakten veel mee in die achtendertig jaar. Zo kwam er iemand te overlijden tijdens het schlagerfestival. Ze hadden te maken met  vervelende blessures. En er was natuurlijk ook nog die parachutist, die de sleutel van het een nieuw bedrijf kwam brengen. De ceremonie was bij Heuvelland. Maar er ging iets fout met de parachute waardoor de man met een enorme klap op de aarde terecht kwam. Toon: “Hij viel als een container.” Henny: “Zelfs in de kantine kon je de trilling voelen. Gelukkig heeft de man het overleefd.”

Potloodventer
Laten we het over de potloodventer hebben. Toon: “Die man kickte op de korte rokjes van de korfbaldames. Hij viel niemand lastig, maar zat tijdens de wedstrijden wel steeds aan zijn piemel te friemelen. Uiteindelijk hebben we de recherche gebeld. Die is incognito gekomen en naast hem gaan zitten. Ze betrapten hem op heterdaad en hebben hem op zijn gedrag aangesproken. Daarna hebben we hem niet meer gezien.”

Bennie Jolink
Ze maakten ook veel blijdschap mee, zoals kampioenschappen, vreugde na een overwinning, gezelligheid in de kantine, en prachtige sport. Maar ook mooie concerten, zoals van Rowwen Heze, De Schintaler en Normaal. Toon: “Bennie Jolink, de zanger van Normaal, had keelproblemen, halverwege het concert. We hebben hem een fles kersenbrandewijn gegeven, die zoop hij half leeg, daarna kon hij weer zingen. Het Trosprogramma ‘Op Volle Toeren’ is hier ook een keer opgenomen met deelname van the Sunstreams. Die presentator Chiel Montagne had een al een fles whisky op voor hij begon met presenteren. Henny: “André Hazes was hier, Bassie en Adriaan, de Dolly Dots, Ramses Shaffy en Jovink en de Voederbietels. We hadden elk jaar het schlagerfestival, wat een feest allemaal.”

Het doek valt?
Henny: ”Op vakantie in Oostenrijk opperde ik het voor het eerst: ‘zullen we ermee stoppen?’. We werden ouder en het werk werd soms te zwaar.” Toon: “Ik ben een paar jaar geleden ernstig ziek geweest. We wilden ook nog genieten van ons pensioen, een nóg leuker leven leiden.” Dus zegden Toon en Henny op per 1 augustus 2021 als kantine beheerders, maar toezichthouders zijn ze nog steeds. De vraag is: hoe lang blijven ze nog aan de gang, wanneer valt het doek? Eén ding is zeker Toon en Henny waren al die jaren een hecht en sterk team, gewaardeerd door alle bezoekers. De kantine was een huiskamer voor iedereen.