Klets winter 2020

‘Vrienden zijn als sterren. Je ziet ze niet altijd. Maar je weet dat ze er altijd zijn.’

Deze tekst hangt aan een lantaarnpaal aan de Cranenburgsestraat bij de plek waar nog niet zo lang geleden de achttienjarige Luuk Lamers op zeer spijtige en ongelukkige manier om het leven kwam bij een eenzijdig scooterongeluk. Een gedenkteken met bloemen, steeds weer vers, een shirt van zijn werkgever en een kruis herinneren nog aan Luuk. Een foto met zijn portret hangt aan de lantaarnpaal. Regelmatig zie ik mensen bij deze herdenkingsplaats. Om een bos bloemen neer te leggen, Luuk te herdenken of om zomaar even bij hem te zijn.

Iedere keer als ik erlangs fiets, tussen het voorbijrazende, opdringerige verkeer, word ik geraakt. Zo jong overleden, zo ongelukkig ook. Zoveel plezier, levenslust, positiviteit en talent dat vroegtijdig aan een eind kwam en voor de wereld verloren ging. Zoveel leven niét geleefd...

Eén van de keren dat ik langs kwam rijden, stond er een jongeman bij de herdenkingsplek. Stil, verdrietig, wanhopig aan een sigaret trekkend. Capuchon over zijn hoofd, wellicht om zijn tranen niet te laten zien. Hij wilde weer een keer bij zijn gabber of familielid zijn. Misschien in gedachten even met Luuk praten, hem om raad vragen, of weten hoe het met  ging. Troosten of troost zoeken. Of zijn gebroken hart een plek geven. Ik ben doorgereden, wilde de jongen niet storen, maar ik was wel onder de indruk. ‘Vrienden zijn als sterren. Je ziet ze niet altijd. Maar je weet dat ze er altijd zijn.’ In het hart van zijn vrienden, familie, kennissen en anderen zal Luuk Lamers altijd schijnen...als een ster die schitterend aan de hemel staat.

Jan de Valk