Jongensdroom werd volwassen basketbalvereniging Cougars

Wat begon als een jongensdroom is na een halve eeuw een volwassen sportvereniging. Basketbalclub Cougars zag op maandag 1 april Abraham, en vierde dat in het laatste weekend van maart. Topic sprak een aantal mannen van het eerste uur, en voorzitter Richard Teunesen, die sinds 2011 de club leidt.

Een handjevol Gennepenaren pakte in de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw het plan op een basketbalvereniging op te richten. Voordat zij overtuigd waren van bestaanszekerheid trainden de jongemannen aanvankelijk alleen maar. Dat gebeurde in de gymzaal van Ottersum. “Elke zaterdag trainden we van twee tot ongeveer vier uur en daarna doken we de kroeg in. ’t Praothuus in Ottersum was onze stamkroeg. Daar hebben we veel bier en andere drankjes genuttigd”, zegt Nol Simons (74), die de eerste penningmeester werd.  Samen met boer Matthieu, Sjaak Liebrand, Jan Kraus, Pim Hurkens en niet te vergeten de Amerikaan Howard Gordon legden ze de basis voor de echte basketbalclub. Howard Gordon was een Amerikaanse militair die gestationeerd was op de luchtmachtbasis Laarbrüch net over de grens. Hij had in die tijd verkering met een Ottersumse kappersdochter. “Howard regelde oefenwedstrijden tegen Amerikaanse teams die gelegerd waren in Volkel en in Laarbrüch.” De trainer was ook betrokken bij de oprichting. Want na ruim een jaar trainen moest het er dan toch van komen. De jongemannen richtten een vereniging op. Ze plaatsen een advertentie in de toenmalige Maas- en Niersbode waarin zij spelers opriepen zich aan te melden. Alles regelden ze verder zelf, een flinke verantwoordelijkheid voor de jongens die in leeftijd varieerden van achttien tot twintig jaar. “Toen alles geregeld was besloten we een oprichtingsdatum te kiezen. Daar leek ons 1 april wel geschikt voor”, zegt Sjaak Liebrand, die de eerste voorzitter werd. “Ik bleef zeven jaar voorzitter.” Er was toen al een naam gekozen. “Het leek ons leuk om de Poema’s te gaan heten, maar Howard Gordon vond Cougars een betere naam. Cougars is Amerikaans voor poema’s en bovendien had hij gespeeld voor de Jersey Cougars”, weet Sjaak Liebrand.

Cougars schreef zich in voor de Limburgse competitie. “We reisden voor uitwedstrijden naar Venlo en veel verder, naar Maastricht bijvoorbeeld. Je moet je realiseren dat er toen nog geen A73 was. We reden alles over de Rijksweg. Met de oude Opel Kapitein van Jan van Riet was dat een hele onderneming. We zaten met z’n zevenen in die auto. Na een paar jaar stapten we over naar Brabant. We speelden toen tegen clubs uit Cuijk, Boxmeer, Oss en Kruiskamp, dat was dichterbij.”
Jan en zijn broer Wim van Riet werden lid nadat zij opgemerkt werden in de kantine ’t Kelderke onder de sporthal. Nol Simons: “Jan en Wim waren erg groot, en wij misten nogal wat lengte. Ze zaten er een pilsje te drinken en wij hebben hen meteen gevraagd mee te trainen.” Dat verhaal wordt bevestigd door Wim van Riet: “We zijn inderdaad gescout vanwege onze lengte. We waren niet uit belangstelling in de kantine, maar om onze teleurstelling te verdrinken. Jan en ik waren destijds de jongste motorrijders in Nederland. Jan reed en ik zat in het zijspanbakje. Omdat we flinke motorpech hadden konden we even niet rijden.”
Cougars trainde en speelde in sporthal De Niers. De hal werd later omgebouwd tot feestzaal Pica Mare. “Dat feest ging toen bijna niet door want de gemeente stak er een stokje voor. De hal was op zondag eigenlijk dicht. Dat kwam omdat de zaalbeheerder op zondag tweehonderd procent van zijn loon uitbetaald moest worden. Bovendien vreesde het kerkbestuur dat het kerkbezoek eronder zou gaan lijden”, herinnert Wim van Riet zich. Zaalbeheerder Deen Wevers voelde naar verluidt de zaak goed aan en gaf slechts de helft van het aantal gewerkte uren op. Toch kon de kleine vereniging de huur niet altijd betalen. “Er was een keer een achterstand, en we dreigden uit de zaal gezet te worden. Een aantal mensen heeft toen spontaan de knip getrokken.” Cougars doorstond de moeilijke tijden. “Als jonge broekies werden we een volwassen vereniging.” Van Riet haalt ook sportieve anekdotes naar voren. “We speelden in de jaren zeventig op een vergelijkbaar niveau als heren 1 nu doet. In het bekertoernooi speelden we tegen eredivisieclubs en internationaal speelden we op het toernooi van Paris Saint Germain in Parijs”, zegt de man die diverse bestuurlijke functies bekleedde en de jeugdafdeling op poten zette. “We waren niet zo talentvol en niet gezegend met fluwelen techniek. Maar dat compenseerden we met slimme tactiek. In het team leerden we ons op te offeren voor het collectief. Dat is ook wat basketbal tot zo’n prachtige sport maakt. Het is niet een sport voor alleen lange spelers, ook kleinere mensen spelen er rol.”

Heden
Huidig voorzitter Richard Teunesen zwaait vanaf 2011 de scepter bij Cougars dat anno 2024 bijna honderdvijftig leden telt. “Het ledenaantal zit weer in de lift sinds we met de nieuwe hal meer trainingsfaciliteiten hebben. In Pica Mare II kunnen we op drie velden tegelijk trainen en op twee velden onze wedstrijden spelen op zondag. Wedstrijddagen beginnen hier om half tien zondagmorgen en duren tot half acht ’s avonds.” De betere faciliteiten zorgen ervoor dat Cougars het aanbod steeds meer kan uitbouwen. Per leeftijdscategorie zijn er twee teams en dat maakt het mogelijk te selecteren. “We hebben zo bijvoorbeeld prestatiegerichte teams, maar ook denken we aan de breedtesport”, zegt Teunesen. “De vereniging wordt daardoor toekomstbestendiger. We hebben inmiddels ook weer een vrouwenteam.”
Er is de laatste jaren van onderuit opgebouwd bij de basketbalvereniging. Er worden clinics verzorgd op scholen om de jeugd enthousiast te maken voor de sport. “Daarnaast zoeken we de samenwerking met eredivisieclubs. Deze laten het oog vallen op onze talenten die dan bijvoorbeeld in Bemmel mogen meetrainen. We willen nu graag dat trainers van eredivisieclubs bij ons in Gennep vaker trainingen verzorgen. We zoeken ook een modus waarbij talenten bij de eigen club én bij de grotere vereniging kunnen spelen.” Daarnaast wil Cougars het kader uitbreiden met leden uit eigen club. “Onze ervaren trainers leiden de jeugdleden op als assistent. Met meer kader kunnen we leden ook meer bieden.” Teunesen voorziet een mooie toekomst voor de vereniging waar hij ooit als speler uitkwam en waarvan hij nu al jaren voorzitter is. “Over tien jaar viert de club het zestigjarig bestaan ja. Ik denk dat ik dan de voorzittershamer wel overgedragen heb. De club blijf ik volgen, want zoals alle leden en oud-leden heb ik een Cougars-hart!”

Zie ook

www.gennepcougars.nl