Jos gaat met pensioen!
“Ik was een schakel tussen dorp en school”, Ottersummer Jos Heijligers blikt aan de vooravond van zijn pensioen terug op 42 jaar werken als onderwijzer. De in Afferden geboren ‘meester Jos’ heeft op 8 juli zijn laatste werkdag op Basisschool De Brink. Toekomstplannen heeft de 65-jarige nog niet.
- Jos Gröniger
- Topic Maasduinen
- Deel dit artikel
“Ik was een schakel tussen dorp en school”, Ottersummer Jos Heijligers blikt aan de vooravond van zijn pensioen terug op 42 jaar werken als onderwijzer. De in Afferden geboren ‘meester Jos’ heeft op 8 juli zijn laatste werkdag op Basisschool De Brink. Toekomstplannen heeft de 65-jarige nog niet.
Wie in Ottersum kent hem niet? Jos Heijligers is niet alleen actief op de basisschool, ook zet hij zich in voor lokale organisaties. Zo was hij onder andere jarenlang voorzitter van Kindervakantiewerk Ottersum, is hij lid van de werkgroep Historie Ottersum en vrijwilliger van carnavalsvereniging De Maskotters.
“Eigenlijk had ik 43 jaar in het onderwijs kunnen werken. Ik was in 1977 al aangenomen door het schoolbestuur van lagere school Sint Jozef maar defensie lag dwars. Mijn verzoek tot rekest werd kort voor het einde van mijn diensttijd niet ingewilligd. Ik was onmisbaar, maar écht niet omdat ik zo gemotiveerd was voor militaire dienst. Ik kon dus niet beginnen op school.”
Een jaar later ontstond er weer een vacature in Ottersum en Jos solliciteerde weer. “Men kende mij blijkbaar nog, en ik werd aangenomen.” In de tijd dat de banen in het onderwijs niet voor het oprapen lagen was Jos Heijligers opgelucht toch aan de slag te kunnen. “Al was het een jaar later, ik heb er nú een leuke anekdote over.”
In 42 jaar onderwijs maakte Jos de omvorming van de lagere school naar de basisschool mee. Het onderwijs is steeds in beweging. “Ik heb daar geen problemen mee”, zegt de onderwijzer die steeds met plezier de drukke Sint Janstraat overstak om aan De Brink te gaan werken. “Ik ben geen dag met tegenzin naar het werk gegaan. Natuurlijk zijn er wel eens moeilijke onderwerpen, maar die los je op”, zegt hij.
Een van de grote tegenslagen in zijn carrière was de brand die het oorspronkelijke schoolgebouw aan de Goorseweg in april 1988 in de as legde. “Ine (Jos’ echtgenote, J.G.) maakte me rond half vier wakker. De school stond in brand. Er bleek geen houden aan, het gebouw brandde tot aan de grond toe af.” Het verwoestende vuur had grote impact op de scholieren en het schoolteam. “Veel kinderen verloren dierbare dingen: foto’s van de communie of net nieuwe sportschoenen”, legt Jos uit.
Volgens een overleden begenadigd Nederlandse stervoetballer heeft elk nadeel zijn voordeel: Jos Heijligers vertelt dat er ondanks de catastrofe lichtpunten waren. Er was in de jaren tachtig nog geen directe hulp van hogerhand. “We kregen schriften en oud schoolmeubilair, en konden in de oude MAVO in Gennep zuid les gaan geven. Directeur Guido Rouschop en mijn collega’s moesten wel zelf de schoolborden gaan ophangen.” Eerst gingen de Ottersumse leerlingen met de bus naar Gennep. “Maar na een paar maanden konden we in de oude kleuterschool in ’t Stepke terecht. De kinderen hebben er echter nooit merkbaar onder geleden.”
Ottersum kreeg een nieuwe school en het schoolteam mocht zelf meedenken over het ontwerp. “De ronde school was toen een fenomeen aan het worden en wij kregen er ook een. Het was jammer dat De Brink bij de opening eigenlijk al te klein was. We zaten in die periode enorm in de groei. Dat is de reden dat er weer lokalen aangebouwd zijn.”
De Brink werd Jos’ geesteskindje. De man van ‘hands on’ was door de jaren steeds erg betrokken, op managementgebied en in de klassen. “Ik ondersteunde de directeur maar organiseerde ook graag activiteiten. Tientallen keren ging ik mee op schoolkamp, organiseerde de Bonte Avond en plande schoolreisjes. Ik werd eens ergens gevraagd voor de functie van schooldirecteur, maar ik bedankte voor de eer. Ik voel me sterker op het middenveld. Bovendien heb ik het op De Brink altijd goed naar mijn zin gehad. Dat is ook de reden dat ik hier 42 jaar gewerkt heb.”
Ook de deelname aan de Limburgse School Atletiek (LSA) roept warme gevoelens op. “We hebben wel vijfentwintig keer meegedaan, en met succes. Omdat onze leerlingen zo hard konden rennen wonnen we erg vaak prijzen. We zeiden wel eens dat voor schoolverlaters twee data erg belangrijk waren. Dat zijn de Citoscore en de tijd die ze liepen op de LSA”, grapt hij.
Meester Jos en De Brink zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. “Ik heb jarenlang groep acht gehad, maar ik gaf ook handvaardigheid. Ik houd ervan om echt iets te maken. Figuurzagen, solderen en glasverven bijvoorbeeld. In veel huizen hier in Ottersum staat wel een knutselwerk uit mijn les.”
De laatste maanden van zijn imposante loopbaan verliepen door Corona anders dan gepland. “Ja, ik had me het einde iets anders voorgesteld, maar ach, ik denk dat de aangepaste lessen de kinderen ook helpen. Ik verwacht dat er ook in de toekomst gebruik gemaakt wordt van nieuwe ervaringen.”
Als gepensioneerd leerkracht maakt Jos dat niet meer mee: “Nee, het zit er bijna op. Ik heb nog even tijd om te bedenken wat ik straks ga doen. Maar vervelen doe ik me zeker niet!”