Leef en Lach!!

Precies vijf jaar geleden ten tijde van de ‘ALS Ice Bucket Challenge ’interviewde ik Babs van Loon. Babs is ALS patiënt en daarom sprak ik toen met haar. Haar levensmotto ‘Leef en Lach’ en haar positieve antwoorden op mijn vragen destijds, maakten veel indruk op mij, maar ook op veel lezers. Ik begon Babs te volgen op Facebook en in die vijf jaar is Babs’ spirit niets veranderd. Ondanks haar slopende ziekte en het steeds minder functioneren van haar lichaam blijft ze zeer positief en staat ze nog steeds achter haar levensmotto ‘leef en lach’! Ik spreek haar nu weer, nieuwsgierig naar hoe het met haar is. 

Hoe is nu het met je en is er veel veranderd in de afgelopen vijf jaar?
Het enige dat ik nu nog zelfstandig kan, is computeren en op mijn manier met een paar vingers typen. Verder kan ik met hulp staan, me verplaatsen en eten. Ik kan niet lopen, verstaanbaar praten, zelf dingen vast houden en mezelf verzorgen. En toch zeg ik als je vraagt hoe het gaat: best goed! Alles goed, is te veel gezegd maar ‘best goed’ past zeker. Ik voel me onverminderd energiek. Fysiek zijn er weinig significante veranderingen. Hier en daar wordt ’t wat minder, zoals de stabiliteit en de handfunctie. Maar als je vraagt of er veel veranderd is, nee, eigenlijk niet! Ik zeg weleens gekscherend: stabiel slecht!

Vijf jaar geleden was je op diverse fronten actief, wat doe je nu allemaal?
Misschien nog wel meer! Ik werk in elk geval nog steeds voor de politie, thuis. Ben administratief actief binnen de korfbalvereniging van onze dochter en ik zorg dat ik leuke uitstapjes maak en organiseer.

Je hebt nu al twaalf jaar ALS, en veel meegemaakt tijdens je ziek zijn, wat is je dierbaarste herinnering?
Pffff………niet te doen deze vraag. Gelukkig heb ik die heel veel. Als je weet dat je ernstig ziek bent, ga je sowieso al bewuster leven en keuzes maken. En dan maak je dus heel veel dierbare herinneringen!

Waar loop je dagelijks steeds weer tegen aan? (reacties, belemmeringen binnen en buitenshuis)
Nog steeds de op- en afstapjes en trapjes. Overal obstakels. Binnenshuis niet zozeer, ons huis groeit mee en past zich aan onze situatie aan. Qua reacties weet ik het niet zo, ik let er namelijk zelf veel minder op. Eerder viel ’t mij op dat mensen naar me keken, vaak met een blik vol medelijden. Dat zal nu vast nog gebeuren maar ik ben daar helemaal niet meer mee bezig.

Hoe zit een normale dag er voor jou uit?
Na m’n boterhammetje en pc opstart, komt m’n douchehulp en druppelen de mantelzorgers binnen. Daarna werk ik en regel ik m’n zaakjes. Verder heb ik wekelijks fysio, zwem ik en ook ik moet naar de tandarts enzo. En ik probeer ook naar ’t sporten van de kids, oudergesprekken en op bezoek te gaan. In de avond ben ik meestal lekker thuis en ontvang ik af en toe visite, vooral een paar gezellige ‘miepen-clubjes’!

Wat zijn de dingen waarvan je geniet en waarmee men jou echt blij kan maken?
Dat blijft simpel: het samen zijn: samen zitten, samen eropuit, samen chillen, samen borrelen. En zoveel mogelijk normaal doen. Als gezin een zo normaal mogelijk leven kunnen leven. Uiteraard brengt de ALS allerlei toeters en bellen met zich mee. Maar als we zo gewoon mogelijk mee kunnen doen aan ’t dagelijks leven, maakt me dat blij !!

Hoe blijf je ondanks alles zo positief?
Dat zit zoals vijf jaar geleden nog steeds in m’n genen. En natuurlijk ben ik ook wel boos en verdrietig. Alleen bijvoorbeeld al die onzekerheid over de achteruitgang. Wanneer kan ik écht niet meer praten of typen? Dat weet niemand maar dat voelt heel beangstigend. Maar inmiddels zat ik toch mooi, waar ik destijds in ons interview naar uitkeek, tegen de verwachtingen in bij de eindmusical van de kids. Volgende doel: diploma uitreiking van de middelbare?!

Hoe kijk je tegen de inzet en hulp van je vele vrienden?
Geweldig natuurlijk! en ook niet te vergeten: mijn familie. Trots op zo’n fijne kring! Er komen gelukkig ook steeds weer nieuwe mensen bij die bijvoorbeeld in m’n ‘zwem’- of ‘leg-Babs-een-keer-in-bed team’ plaats willen nemen.

Ook gaat een groep collega’s/vrienden in juni meedoen aan de ‘TourduALS’ door de Mount Ventoux te beklimmen. Hier is veel sponsorgeld voor nodig en dat willen we onder meer generen met een event op ’t Honig terrein in Nijmegen op zondag middag 19 april 2020. Een laagdrempelig, festivalachtig evenement met activiteiten, eten, drinken en muziek voor de hele familie! Kijk voor meer info en om deze actie te volgen op facebook onder de naam; https://www.facebook.com/events/767352997119114/ en op Instagram; wat_als_team_babs. En wil je het team Babs een steuntje in de rug geven de berg op, doe dan je donatie op: tourduals.nl team Babs!

Wat wil je kwijt aan de lezers van Topic?
Natuurlijk mijn motto; LEEF & LACH!!