Marlou heeft grote ambities en een warm Groesbeeks hart

Met haar 29 jaar is Marlou van Grinsven-Peters het jongste gemeenteraadslid van Berg en Dal. Ze maakt een enthousiaste, bedachtzame en open indruk. We spreken elkaar toevallig op een maandag na een bijzonder weekend: Marlou werd samen met haar man Rob van Grinsven-Peters verkozen tot Prinsenpaar van De Feestneus in Groesbeek.

De timing is opvallend zo net voor de gemeenteraadsverkiezingen...
(Lacht) ‘Puur toeval. Toen de prinsencommissie ons in april deze vraag stelde, was niemand bezig met de verkiezingen. Carnaval vieren Rob en ik al heel ons leven en is een deel van wie wij zijn. We zijn enorm vereerd en dankbaar dat we hier samen als prinsenpaar mogen staan na alles wat we hebben meegemaakt.’

Je bent lid van D66. Waarom koos je voor deze partij?
‘De afdeling Berg en Dal heeft een sterk lokaal karakter. D66 is natuurlijk een landelijke partij maar onze leden zijn heel betrokken in de samenleving. Direct contact met inwoners levert ons waardevolle inzichten die cijfers en rapporten alleen niet kunnen bieden. Het is verreweg van elitair of hoogdravend. De combinatie van idealisme en pragmatisme is wat mij in deze partij aantrekt. De wereld verbeteren op een manier die haalbaar en verantwoord is.’

Waar komt jouw grote politieke drive vandaan?
‘De politiek heeft mij altijd geboeid! Mijn profielwerkstuk ging er al over. Na de middelbare school ben ik milieu- en maatschappijwetenschappen en politieke economie gaan studeren. Daar leerde ik de grotere systemen in onze samenleving kennen en hoe zij functioneren. Echte vooruitgang ontstaat door het systeem bij te sturen. We kunnen huishoudens geld geven om de energierekening te betalen, maar het is veel effectiever om hun huizen te isoleren zodat de energierekening structureel daalt.’

Je bent ambitieus. Vormt dit een opmaat naar Den Haag?
‘Hier ben ik geboren en voel ik mij thuis. Juist het lokale karakter geeft mij veel energie. Als mensen samen iets voor elkaar willen krijgen in hun gemeenschap, dan word ik wakker. Toen vrijwilligers de kerk in de Breedeweg wilden kopen om er een dorpshuis van te maken, werd er door de gemeente vooral gekeken naar de risico’s. Uiteindelijk wist ik het verhaal zo te draaien dat we dit als kans zijn gaan zien. Bijna de voltallige gemeenteraad ging overstag. Dan merk ik dat ik in de lokale politiek op de juiste plek zit.’

Waar sta je over 10 jaar?
‘Eén ding heb ik wel geleerd: het leven laat zich niet plannen. Misschien heb ik dan wel een eigen bedrijf of ben ik wethouder? De ‘nieuwe generatie politieke leiders’, waar Rob Jetten het over heeft, daar herken ik me wel in. Mensen die kunnen verbinden, schakelen en bruggen bouwen tussen inwoner en overheid. Daarvoor moeten we inwoners serieus nemen, goed luisteren en benaderbaar zijn. Door samen te werken bereiken we het beste resultaat. Die toegankelijkheid hoop ik uit te stralen.’

Je hebt ook nog een gezin en een baan. Hoe doe je dat allemaal?
(Denkt na) ‘Door zo nu en dan de balans op te maken: word ik hier nog blij van? Zolang het antwoord ‘ja’ is, kost het weinig moeite. Als iets veel energie begint te kosten, probeer ik eerlijk naar mezelf te zijn en ermee te stoppen. En het meest belangrijke: dit kan ik alleen waarmaken dankzij de zorgen van mijn lieve man Rob en natuurlijk ook de geweldige opa’s en oma’s.’