Verbondenheid staat op nummer één

Bjorn Ceelen (42) uit Groesbeek timmert flink aan de weg met zijn ‘Kastenmakerij’.

Gemiddeld tachtig heren, zestig dames en zelfs een kleine zeventig kinderen werken met hem wekelijks aan hun algehele fitheid. Niet in een ultra moderne sportschool, nee, Bjorn werkt redelijke Spartaans, roest op de schijven, geen matjes en altijd buiten. Ik ga bij hem op de koffie.

De naam
‘Kastenmakerij’, deze naam roept bij mij een vraag op, wat betekent dit? “Ja, dat snap ik en ik zal het je uitleggen”, begint Bjorn. “Van origine was ik lasser/constructeur bankwerker bij Smit transformatoren in Nijmegen. Daar had je de afdeling De Kastenmakerij en daar werkte ik als constructie bankwerker-lasser. Het was geweldig werk maar een carrière bij het Korps mariniers bleef trekken, en daar kreeg de naam ‘kast’ een heel andere betekenis.”  

Korps Mariniers
“Na mijn technische carrière ging ik eind 1999 voor de keuring bij het korps Mariniers. Ik doorliep alle trajecten en in 2000 was ik officieel Marinier. Zo snel als ik het vertel, zo’n pittig traject was het. Het was afzien en elke dag weer bikkelen en presteren, maar na zes maanden had ik mijn doel behaald en was zo trots als een pauw. Zo werkt het eigenlijk ook bij de ‘Kastenmakerij’: we stellen onszelf een doel en daar werken we naar toe. Ik volgde de opleiding in Rotterdam daar zat ik zes maanden intern in combinatie met bivakweken. Daarna kwam ik in Doorn bij de operationele eenheden. Ik heb ontzettend veel buitenlandse trainingen gehad, in de vrieskou (-30) van Scandinavië en in een dampende jungle in Ghana. Gemiddeld was ik wel zeven tot acht maanden per jaar van huis. In 2003 was ik op uitzending naar Irak, in 2005 naar Afghanistan, in 2008 naar Tsjaad en in 2016 naar Somalië. Bijna twintig jaar zat ik in een achtbaan van spanning en emoties. Ik zag het avontuur maar ook de donkere zijde. Vooral de uitzendingen maakten indruk, ze vormden me voor de rest van mijn leven, maar gelukkig kan ik relativeren als de beste. We stonden altijd op standje ‘aan’, gingen 180 km per uur, dag in en dag uit. Altijd moest er gepresteerd worden. Het is één grote familie, je vertrouwt elkaar blindelings en gaat voor elkaar door het vuur. Van die bijna twintig jaar werkte ik vijftien jaar als onderofficier en specialiseerde me door diverse opleidingen. Anderhalf jaar geleden ben ik eruit gestapt, het was goed zo, ik merkte dat het vuurtje langzaam doofde en ik verlangde naar andere dingen in mijn leven. Als een klein kind heb ik gehuild zo moeilijk was tenslotte de keuze om te stoppen; ik nam afscheid van mijn militaire familie, maar waar deuren sluiten gaan andere deuren open!”

Aanpassen in de burgermaatschappij
“En dan heb je het gevoel dat je van 180 km per uur terug naar 60 km gaat. Ik was altijd bezig met het Korps Mariniers, altijd gas geven alles voor de baas. Nu maak ik onderdeel uit van de ‘gewone’ maatschappij, dat is aanpassen en het heeft tijd nodig, nog steeds. Maar het is ook heerlijk en ik kan nu intens genieten van mijn familie, mijn opgroeiende kinderen en vrouw Sanne. Het is fijn om samen te ontbijten of een van de twee kids naar school te kunnen brengen. Het gehaaste zit er nog wel in, en ik blijf scherp en alert en heb weinig tot geen rust in mijn donder, maar ik kan steeds beter relativeren, dat leert Sanne me ook. Het ‘pappen en nathouden’ dat je als Marinier echt niet kent want de rangen en standen zijn bekend, moet ik ook nog leren. Veel mensen klagen terwijl ze niet beseffen hoe goed wij het in Nederland hebben en in welke ongekende luxe wij leven. Tegenwoordig heb ik een mooie functie bij NEC als veiligheidscoördinator en dus mag ik volgend jaar werken in de Eredivisie. Een leuke en afwisselende baan. Ik sta daar middenin de organisatie, moet met veel verschillende andere disciplines samenwerken, veel ‘pappen en nathouden’ zeg maar, en daar leer ik van. Maar even genoeg over mij, jij was hier voor de ‘Kastenmakerij’ toch?”, lacht Bjorn.

Verbondenheid
“De ‘Kastenmakerij’ bestaat nu vijf jaar en begon na een onschuldig berichtje vanuit Somalië: of er mensen waren die samen met mij wilden gaan trainen bij terugkomst in Nederland. Deelnemers kunnen komen wanneer ze willen, dus geen wekelijkse verplichtingen, je betaalt ook gewoon per les. Maar de ervaring leert dat de meesten wel tweemaal per week komen. Wat ik al zei, we beginnen ergens aan, stellen ons een doel en dat werkt. Door de Corona periode konden we helaas niet meedoen aan de Strong Viking Run. Maar er stonden wel ruim vijftig strijders klaar om die negentien km. te volbrengen. De ‘Kastenmakerij’ staat voor pittige trainingen met een militair tintje. Iedereen is welkom, jong, oud, dik of dun, iedereen traint op zijn of haar eigen niveau. Er heerst geen prestatiedrang. Gewoon even een uurtje rammen en je hoofd leegmaken. Verwacht geen luxe, heerlijk spartaans! De trainingen zijn altijd buiten en ze zijn voor mannen, vrouwen en kinderen en apart van elkaar. Zo traint iedereen in een veilige omgeving. Een mooie vergelijking met het korps Mariniers is de verbondenheid. Deze staat ook hier op nummer één. Leuke anekdote: laatst had iemand een aanhanger nodig, één berichtje op de groepsapp was voldoende. Ook zie ik nieuwe vriendschappen ontstaan tussen mensen die elkaar daarvoor niet of nauwelijks kenden, dat is leuk! Naast het trainen hier, zie ik ook groepen die op een andere dag afspreken om samen te gaan hardlopen, daar geniet ik van. Het is een gemêleerd gezelschap waarbij naast actief sporten ook gezelligheid hoort. We sparen met z’n allen voor de jaarlijkse barbecue en we pakken na een pittige training graag een heerlijk koud biertje. Niks moet, alles kan. Ik haal er mijn voldoening uit, kan mijn energie kwijt en zie dat deelnemers fitter worden en daardoor ook gezonder zijn en beter in hun vel zitten. Mooi toch, daar doe ik het voor. Bij het Korps Mariniers stond De Kast’ voor een sterk bovenlichaam en aan dat sterke bovenlichaam wordt nu wekelijks gewerkt! Altijd met de mooie herinneringen van vroeger.”

Dank
“Nu ik toch een podium krijg wil ik ook graag even wat mensen bedanken. Ik ben het bestuur van stichting Noord - van Germania en Achilles erg dankbaar dat ik een mooie ruimte heb op Sportpark Noord. De bedoeling is om elkaar te versterken en te helpen. Bas Bögels van Oostendorp auto uit Nijmegen dank ik voor het beschikbaar stellen van de geweldige Bus, staalbouw Mook voor het aanleveren van het staal en Rob Arts voor de schitterende graffiti. Roel de Waal voor het assisteren bij de trainingen van de kids en Jeroen Meilink van IT voor de zaak voor het sponsoren van de T-shirts voor alle kids.

Alles en iedereen bedankt! Mocht ik iemand vergeten zijn, bedankt voor jullie hulp in welke vorm dan ook!”