Als bomen konden praten

De herfst is geen seizoen van eindes, maar van wijsheid en schoonheid. Kijk maar naar de bomen: ze houden niet krampachtig vast aan wat geweest is. Zodra de tijd rijp is, laten ze hun bladeren zachtjes los. Niet dramatisch, niet met wanhoop, maar met een soort stille gratie, alsof ze zeggen: “Het is goed zo. Ik heb gegeven wat ik kon, en nu mag ik rusten en ruimte maken voor wat komt.”

De herfst is geen seizoen van eindes, maar van wijsheid en schoonheid. Kijk maar naar de bomen: ze houden niet krampachtig vast aan wat geweest is. Zodra de tijd rijp is, laten ze hun bladeren zachtjes los. Niet dramatisch, niet met wanhoop, maar met een soort stille gratie, alsof ze zeggen: “Het is goed zo. Ik heb gegeven wat ik kon, en nu mag ik rusten en ruimte maken voor wat komt.”

En wij mensen? Wij zijn vaak ware kampioenen in vasthouden. We slepen spullen mee die allang geen functie meer hebben, houden vast aan relaties die eigenlijk hun mooiste tijd gehad hebben, of blijven cirkelen in gedachten die ons klein en zwaar maken. We doen dat omdat we denken dat vasthouden zekerheid geeft. Terwijl juist het loslaten ademruimte schenkt.

De herfst fluistert ons toe dat verlies niet altijd verlies is. Dat het afvallen van bladeren de boom niet armer maakt, maar vrijer. Dat er onder de kale takken juist een dieper leven ontstaat, wortels die steviger verankeren, een fundament dat groeit. Want zelfs in de ogenschijnlijk stille winter bereidt de boom zich voor op een uitbundige lente.

En zo werkt het ook bij ons. Loslaten kan spannend zijn, soms zelfs pijnlijk. Maar wat je loslaat, maakt ruimte voor iets nieuws. Voor frisse energie, onverwachte ontmoetingen, of gewoon meer rust in je hoofd.

Dus als je dit najaar door een laan vol vallende bladeren loopt, adem eens diep in. Hoor het zachte geritsel onder je voeten. Kijk hoe de wind het oude meeneemt zonder strijd. En vraag jezelf af: wat zou ik mogen loslaten, zodat ik lichter word?

Misschien is het zo simpel als een overvolle agenda wat leger maken. Misschien een verplichting schrappen waar je hart niet meer van gaat zingen. Of die ene gedachte eindelijk neerleggen die je steeds naar beneden trekt.

De natuur zegt het zo eenvoudig en zo liefdevol: laat los, vertrouw, en maak ruimte. Niet morgen, niet ooit, maar precies op tijd. En weet: elke kale boom draagt diep vanbinnen al de belofte van nieuw groen.

Kristel van den Berg


DE GELUKSCOACH

Naar het overzicht

© 2025  |  RvB Media - Topic Magazines  |  Privacyverklaring