Tatoeages met een bijzondere betekenis

Tatoeage komt van het Tahitiaanse woord ‘tatu’ en betekent streep of vlek. Tatoeages komen in veel culturen voor. Zelfs de oude Egyptenaren en versierden hun lichaam met tatoeages en de 5350 jaar oude ijsmummie Ötzi  was eveneens getatoeëerd.

Terwijl vroeger zeelui vooral de naam van hun liefje ankers tot en met  complete zeilschepen op hun lichaam lieten tatoeëren, heeft tegenwoordig zo’n 35% van de Nederlandse volwassenen een tatoeages laten zetten. De een ziet de tatoeage puur voor versiering, de ander wil met een tatoeage een dierbaar iemand blijvend herinneren of bij zich dragen. Tatoeage als teken van vriendschap, liefde en verbondenheid. Topic sprak enkele mensen in de regio en vroeg hen naar de persoonlijke symboliek van hun tatoeage.

Dierbaren dicht bij
Haar moeder was álles voor Ellen Holtzhuizer (60). Samen op pad gaan, van boodschappen doen tot een vakantie naar Engeland, leverde altijd de grootste lol op. Met haar overlijden in 1998 verloor Ellen dan ook niet alleen een fantastische moeder, maar ook haar beste vriendin. Ellen: “Mijn moeder was de meest leuke, lieve, grappige en gastvrije vrouw die ik ken. Ze was er altijd voor mij en mijn broers en zussen, kwam in al mijn toekomstplannen voor. Na haar overlijden vond ik in een schriftje een tekst van haar die afgesloten werd met, ‘liefs mama’. Het woordje mama, door haar zelf geschreven, was de eerste tatoeage die ik liet zetten. Over de plek hoefde ik niet na te denken, dat moest natuurlijk bij mijn hart zijn. In de tatoeage heeft de tatoeëerder een beetje as van mijn moeder verwerkt. Missen doe ik haar nog elke dag, maar door de tattoo is ze dicht bij me. Na die eerste volgden er meer. Een engeltje, de letter E van Esther, mijn overleden vriendin. Sterretjes die staan voor mijn overleden ouders en ook van de dieren die ik moet missen. Graag zou ik nog een tatoeage onder deze op mijn linker bovenarm zetten. Het woordje ‘angel’ moet dat zijn, wat staat voor de mensen en dieren die weg zijn gevallen. Je houdt van tatoeages of je hebt er een hekel aan, maar ik heb ze voor mezelf gezet. Nog steeds ben ik erg blij met al mijn tatoeages.”

Papa’s-buik van tattoo Gert
Tussen de ontelbare tatoeages Gert van der Meijden (57) staan er enkelen die hem wat dierbaarder zijn dan de rest. Het zijn de tattoos die hij heeft laten zetten ter nagedachtenis aan zijn vader. Op zijn buik pronkt het portret van zijn vader, met daaronder de tekst ‘never forget’. Daarnaast een afbeelding waarop hij als kleine jongen hand in hand met zijn vader loopt. Beide tattoos zijn van dierbare foto’s nagemaakt die boven zijn bed hangen. Gert: “Mijn vader en ik waren twee handen op één buik. Het was een hardwerkende man met twee banen, hij zorgde goed voor zijn gezin. Toen ik twintig jaar geleden mijn baan in de meubelindustrie opzegde om een eigen tattooshop te beginnen was hij bezorgd. Elke dag kwam hij bij me in de shop om te vragen of het lukte en ook of ik wel genoeg klanten had. Vroeger als ik kattenkwaad uithaalde hadden we wel eens ruzie, maar vooral was hij mijn grote vriend. Toen mijn vader op 72-jarige leeftijd plotseling overleed aan een hartaanval, heb ik vrij snel daarna de tattoos laten zetten. Op mijn buik is een geschikte plek, het mag best opvallen als ik over het strand loop. Elke keer als ik op de badkamer voor de spiegel sta en ik zie de tattoos zeg ik; hé ouwe! Nu nog steeds heb ik een tattooshop met veel vaste klanten, zelfs uit Den Haag. Mijn vader zou trots zijn. Ik leef nu en geniet nu!”

Veldbloemen ter herinnering aan een fantastische vriendin
Susanne van Uden (43) en haar vriendin Joyce hadden geen woorden nodig om elkaar te begrijpen. De stevige, warme en bijzondere band tussen hen ontstond toen ze elkaar leerden kennen via de school van hun kinderen. Hoe belangrijk ze voor elkaar waren werd echt goed duidelijk toen Joyce ziek werd. Tijdens het korte ziekbed van vijf weken, waarin helaas duidelijk werd dat Joyce niet beter zou worden, voerden de vriendinnen veel goede en fijne gesprekken. Susanne: “In een van die gesprekken vertelde ik een tatoeage te willen ter nagedachtenis aan haar. We bespraken wat voor een dat zou moeten worden en kozen voor veldbloemen. Op haar uitvaart wilde ze dat de mensen een veldbloem zouden meenemen, vandaar. Joyce overleed op 28 september 2020 op 41-jarige leeftijd. Een super mooi en fantastisch mens moeten we missen. Afgelopen maart voelde het goed om de tatoeage te laten zetten. Op Pinterest vond ik een mooie afbeelding, die de tatoeëerder nog wat aanpaste. Het is mijn tweede tattoo, de namen van mijn kinderen staan op mijn linker pols. Over op welke plaats deze moest komen heb ik wel even nagedacht. Ik wilde het zelf kunnen zien, niet mee te koop lopen, maar ook niet verstoppen. Het moment van tatoeëren was natuurlijk een emotioneel moment, maar mijn gevoel erbij was goed. Met het resultaat ben ik echt heel blij. We deden zoveel samen, door de tatoeage heb ik het gevoel dat ze nog steeds bij me is bij alles wat ik doe.”

Tattoo zonder meidennaam Zo’n twintig jaar geleden liet Gunther de Best (47) zijn eerste tatoeage zetten op zijn rechter bovenarm. Met de geboorte van zijn dochter volgde nummer twee, een vrouwenhoofd met daaronder zijn dochters naam aan de binnenkant van zijn rechter onderarm. Nummer drie kwam op zijn linker bovenarm. Toen Gunthers’ vrouw zwanger was van hun tweede kindje, dacht hij na over een volgende tattoo. Gunther: “Omdat de wachttijd bij de tatoeëerder negen maanden was, maakte ik alvast een afspraak. Als mijn vrouw net wat eerder zou bevallen zou dat precies uitkomen met mijn afspraak. Tijdens de zwangerschap stond mijn vrouw onder controle in het ziekenhuis. Met de vele echo’s werd duidelijk dat we een meisje zouden krijgen. De dag van de afspraak brak aan, maar mijn vrouw was nog niet bevallen. Ik besloot toch de tattoo, een vrouwenhoofd, te laten zetten op mijn linker onderarm. Maanden had ik gewacht en het ziekenhuis wisten ze zeker dat we een meisje zouden krijgen, dus dat durfde ik wel aan. De tattoo werd gezet zonder de meidennaam, die besloten we later toe te voegen. Niet veel later werd onze zoon geboren. Precies, een zoon, in het ziekenhuis hadden ze het verkeerd gezien. Mijn tatoeage ter grootte van een A4’tje, kon ik natuurlijk niet meer weghalen. Waar de naam had moeten komen te staan heb ik rozen laten tatoeëren. Mijn zoons naam heb ik op mijn andere arm erbij geplaatst. Spijt heb ik niet, het blijft een mooi verhaal wat nog regelmatig voorbij komt.”