Brandweervrouw Sylvana Kerstens

De beste beslissing die Sylvana Kerstens in haar leven heeft genomen, is bij de beroepsbrandweer te gaan. Iets voor de maatschappij betekenen en bijdragen aan hulp voor mensen en dieren, dat maakt het beroep van brandweervrouw het mooiste dat er bestaat.

Tijdens een bijbaantje in haar jeugd had Sylvana Kerstens (31) uit Boxmeer een collega die bij de vrijwillige brandweer zat. “Ik was altijd nieuwsgierig naar zijn verhalen”, vertelt Sylvana. “De kick en de adrenaline die het vak met zich meebrengt trokken me aan. Een hele tijd later spoorde iemand me aan om te solliciteren als vrijwillige brandweer bij het brandweerkorps van Boxmeer.” Na drie sollicitaties, waarbij Sylvana de eerste twee keer werd afgewezen omdat ze niet in de regio werkte, werd ze tot haar grote vreugde in 2019 aangenomen. Tot op de dag van vandaag is Sylvana als vrijwilliger betrokken bij dit brandweerkorps. Dag en nacht draagt ze een pieper bij zich, die een signaal geeft wanneer de hulp van een brandweer noodzakelijk is. Dit kan niet alleen zijn bij brand, maar ook bij verkeersongevallen, stormschade of het redden van dieren.

Specialistische cursussen
Tijdens haar werk bij Safety Centre Boxmeer, waar Sylvana als supervisor werkte, had ze contact met beroepsbrandweerlieden uit de regio. “Op die manier leerde ik de sfeer binnen het vak kennen. Toen ik werd gewezen op een vacature bij Brandweer Roermond besloot ik, hoewel het nooit mijn bedoeling was geweest om van mijn vrijwilligerswerk mijn beroep te maken, toch te solliciteren. Het werk dat ik deed was leuk, maar ik miste wel wat uitdaging. Tegen mijn verwachtingen in werd ik aangenomen en kon per 1 augustus 2022 aan de slag.” Bij het brandweerkorps Boxmeer had Sylvana al in de avonduren een brandweeropleiding voltooid. Bij Brandweer Roermond volgde ze diverse specialistische cursussen en behaalde ze haar groot rijbewijs, een mijlpaal voor haar, waardoor ze ook de brandweerwagen mag besturen.

Staande houden in een mannenwereld
In Roermond werkt Sylvana in een team van 36 brandweerlieden, waarvan drie vrouwen. Het is een mannenwereld waarin ze zich prima staande weet te houden. Ze draait er 24-uursdiensten die om 8 uur ’s ochtends beginnen. Na een dienst van 24 uur heeft ze drie dagen vrij. “Het samenzijn gedurende een hele dag schept een band, je maakt samen met je veelal vaste ploeg veel mee. Ook als er thuis iets aan de hand is bespreek je dat samen, dat maakt voor mij niet uit of dat met een mannelijke of vrouwelijke collega is. Op feestdagen en in de weekenden moet er ook gewoon gewerkt worden. Daar moest ik in het begin aan wennen, maar wanneer je eenmaal aan het werk bent, is het prima. Je kunt altijd ruilen met collega’s of een verlofdag aanvragen als je echt vrij moet hebben.”

Vaste taken
Elke dag is anders bij de brandweer, wat het werk volgens Sylvana heel erg leuk maakt. Bij aanvang van de dienst vindt er middels een appèl een overdracht van dienst plaats. Daarna worden de voertuigen gecontroleerd en gereed gemaakt, zodat de dag kan beginnen. Bij een kop koffie wordt vervolgens de dag doorgenomen en besproken wat er de afgelopen dienst is voorgevallen. “Iedereen heeft vaste taken op de kazerne. Een van mijn taken is bijvoorbeeld het keuren, wassen en vullen van de ademluchtmaskers en -toestellen en de cilinders. We oefenen elke dag om vakbekwaam te blijven. Alles wat er maar kan voorkomen tijdens ons werk wordt geoefend, zoals het besturen van de hoogwerker. Elke zaterdag hebben we corvee, waarbij klusjes zoals het poetsen van de keukenkastjes worden gedaan. Verder sporten we elke dienst een uur; het is in ons vak belangrijk om fysiek fit te blijven. Daarvoor hebben we een fitnessruimte, een badmintonnet en basketbalveldje tot onze beschikking.”

In een bubbel als het alarm gaat
Tijdens de dagelijkse werkzaamheden zijn Sylvana en haar collega’s natuurlijk altijd alert op het alarm. “Wanneer dat gaat, kom ik in een bubbel terecht, elke collega weet precies wat hij of zij moet doen vanaf dat moment. Alles is vooraf besproken en duidelijk. Zenuwachtig ben ik niet, er heerst een goede spanning. Via de intercom en het informatiebord zien we wat er aan de hand is, bijvoorbeeld een melding van prioriteit één: brand in een woning. In de wagen krijgen we op een digitaal kladblok alle informatie die bekend is te lezen. Ik probeer dan een beeld te krijgen van de situatie, dat kan van alles zijn. Een brand in een huis of bedrijfspand bijvoorbeeld of een autobrand; dat komt regelmatig voor. Natuurlijk maakt het een verschil of de brandende auto op een vrije parkeerplaats staat of tegen een gevel van een huis. In mijn eerste werkweek als beroepsbrandweer kwam ik bijvoorbeeld terecht bij een heftig ongeval op de A73 waar drie auto’s bij betrokken waren. We moesten het dak van een auto open snijden om een slachtoffer van de achterbank te bevrijden. Ook helpen we bij reanimaties. Ongevallen of branden waar personen bij betrokken zijn blijven me het meest bij. Wanneer er geen slachtoffers betrokken zijn, heeft het minder impact. Na een uitruk bespreken we binnen het team wat er is gebeurd zodra we terug zijn op de kazerne. Indien nodig kan de bevelvoerder externe hulp inschakelen. Het helpt me ook om na een heftige gebeurtenis even contact op te nemen met het thuisfront.”

Mooiste beroep
Brandweervrouw zijn is het mooiste beroep dat er bestaat, volgens Sylvana. “Het moet natuurlijk wel bij je passen; het moet fysiek en mentaal haalbaar voor je zijn. Elk jaar vinden er keuringen plaats op dat gebied, maar het is ook je eigen verantwoordelijkheid om fit te blijven. Mijn dag is nooit hetzelfde en dat is ook leuk; je weet nooit wat de dag brengt. Elke brand is anders en er is altijd een uitdaging. Je kunt iets betekenen voor mens en dier en mensen waarderen altijd dat je er bent. Met je team iets betekenen voor hen en voor de maatschappij is prachtig.”