De passie van Danny Lauf: autocrossen

Ondanks dat hij opgroeide met een vader die gek was op Stockcar Formule 2 racing, stapte Danny Lauf pas op zijn zestiende achter het stuur van een crossauto. Hij bleek een natuurtalent. Sindsdien is zijn motto ‘living for the weekend!’, want dan kan hij doen waar zijn passie ligt: autocrossen!

Als kleine jongen ging Danny Lauf (27) altijd met zijn vader mee wanneer hij ging racen. Niet om te rijden, nee om hutten te bouwen en te kijken. Toen de cross in Danny’s woonplaats Siebengewald plaatsvond, vroeg zijn vader of Danny, toen zestien jaar, eens wilde rijden in een oude auto. Danny: “Ik vond het leuk en het ging best goed! Zo goed dat ik in de jeugdklasse bij Autosport Unie Zuid ben gaan rijden met een Volkswagen Polo.”

Sindsdien is Danny niet meer te stoppen, crossen werd zijn lust en zijn leven. Op zijn achttiende, in 2012, bouwde hij met hulp van vriend Lowie en vader zelf een crossauto. “Een oude auto maakte we helemaal kaal om deze van de grond af opnieuw op te bouwen, geschikt voor de autocross. Ik ben meer coureur dan monteur, heb ook nooit een opleiding op dat gebied gedaan, ik werk in de wegenbouw. Ik leerde door te doen en fouten te maken.” Als vast nummer op zijn auto koos Danny voor nummer 33. Niet omdat hij daarmee Max Verstappen wil evenaren, maar dit was het nummer waar zijn opa en vader ook mee hebben gereden. 

Altijd kan Danny vertrouwen op een trouw team naast zich. Vaste monteurs en vrienden Tycho en Kay gaan met partners elke wedstrijd mee. Ook vriendin Anne wijkt niet van zijn zijde. “Zij zorgt er bijvoorbeeld voor dat mijn bril schoon is, de kleding klaar ligt en helpt me met regelzaken en planning.” Een ander belangrijk persoon in het Lauf Racing Team is Danny’s vader. “Hij helpt met vervoer en de auto afstellen en geeft me tips en tricks. Altijd kan ik op hem terugvallen. Zonder hem zou ik deze hobby, beter gezegd passie, nooit uit kunnen voeren. Mijn stiefmoeder Angelique ondersteunt me organisatorisch en zorgt voor de foto’s tijdens een crossweekend. Ook zorgt zij samen met mijn oma voor de catering. Daarnaast gaat er nog een bevriend stel trouw mee. Voor deze sport zijn we met een relatief klein team, maar we boksen best wat voor elkaar. Daarnaast brengt de groep ook gezelligheid op de soms stressvolle cross.”

Als Danny iets doet, doet hij het goed. Een beetje minder of een stapje terug staan niet in zijn woordenboek. “Vanaf mijn eerste wedstrijden ben ik altijd voor de eerste plaats en het kampioenschap gegaan.” Het eerste jaar werd hij direct tweede, vanwege technische problemen liep hij net de eerste plaats mis in de jeugdklasse. “Het was leuk te zien dat ik mee kon, maar er was ook nog veel te leren. Welke bandenkeuze maak je bijvoorbeeld bij bepaalde omstandigheden.”

In 2013 stapte Danny over naar de verlaagde keverklasse. “Die klasse trok me. Alle auto’s op de baan hebben eenzelfde chassis, de kevers hebben een vermogen van 240 pk. Tot in 2016 heb ik daar leuk meegereden, veel bij Autosport Unie Zuid en het laatste jaar deed ik ook mee voor het kampioenschap in de Europokal.“

Met de Sprint 1600 klasse maakte Danny kennis in 2016. De techniek die daarbij kwam kijken sprak hem aan. Even had hij twee auto’s, maar de oranje sprinter won het van de kever. Het bleek een goede keuze, direct schreef hij de hoogste podiumplaats op zijn naam. “Dat was heel speciaal. Het crossen met die auto beviel me zo goed, dat ik in 2017 in twee klassen zowel voor het Nederlands Kampioenschap als de Autocross Masters ging rijden. Dat betekende dat ik het hele weekend aan het crossen was. Naast dat het leuk was, was dit ook pittig. Mijn leven bestond uit werken en crossen. Maar je krijgt niks voor niks, zo ben ik opgevoed.”

Doordat Danny zo succesvol was, kon hij sponsoren aan zich verbinden. “Dat is fijn want autocross is een kostbare manier van leven. Er is geen grens, het is nooit genoeg. De techniek blijft zich altijd ontwikkelen en je kunt er zoveel energie, tijd en geld instoppen als je wil. De autocross is een manier van leven geworden, het is mijn passie! Als ik terugkijk op die beginperiode in de Sprintklasse ben ik trots. Bij het Nederlands Kampioenschap stond ik elke wedstrijd op het podium, werd Rookie of the year en coureur van het jaar in 2017, heel bijzonder.”

Een andere mooie tijd in zijn crosscarrière was toen Danny reed met zijn oranje Opel Astra met piratenvlaggetje in de nachtcross. Ondanks dat hij daar regelmatig won en vooral ook veel leerde, zoals focussen en scherp zijn, maakte hij de keuze zich te richten op de wedstrijden in de Sprintklasse. “Het werd te druk, ik wil niet twee dingen half doen.” Vanaf 2018 stopte hij veel energie, tijd en geld in die klasse. Ik kocht een nieuwe auto die we bouwden naar onze eigen smaak. “Je hoopt dat het dan net zo goed of beter gaat als waar ik stond. Het ging ook niet slecht, maar ik had pech. Twee keer maakte ik een harde crash waarbij ik over de kop ging, dat was heel ongelukkig. Elke auto heeft kinderziektes. Het vervelende is dat je die pas ontdekt tijdens het rijden.”

Met de komst van corona in 2020 lag de autocross helemaal stil. “Toen we weer konden rijden kon ik gelukkig snel weer lezen en schrijven met de Sprinter. Ik moet een goed gevoel hebben en op de auto kunnen vertrouwen, wanneer dat niet het geval is, ga ik niet voluit. In de toekomst hoop ik Nederlands kampioen te worden. Ik weet dat mijn auto, het team en ik het kunnen, maar het moet wel meezitten. Bang ben ik niet, ik houd van de snelheid en geef niet op. Misschien ben ik niet de beste coureur, maar als het in mijn hoofd goed zit, ik het goede materiaal heb en goede keuzes maak moet het goedkomen.”