Paardencoaching, hoe werkt dat?

De afgelopen periode werd ik getriggerd door berichten over een bijzondere manier van coaching, namelijk paardencoaching. Ik ben geen paardenmeisje en had er nooit eerder aan gedacht om vrijwillig in een wei met een paard te gaan staan om daar inzichten over mezelf te krijgen. Toch maakten de goede resultaten die deze vorm van coaching zou laten zien, me nieuwsgierig. Toch nog enigszins sceptisch nam ik contact op met paardencoach Maud.

Op een regenachtige ochtend meld ik mij bij Maud, bij haar thuis in Holthees. Voorzien van stevige schoenen ben ik klaar voor mijn debuut in de wereld van paardencoaching. Maud, een geboren paardenliefhebster, begeleidt me naar een paardenbox die ze gezellig heeft ingericht. Haar warme, vriendelijke uitstraling zorgt ervoor dat mijn eerdere terughoudendheid snel verdwijnt. “Paarden zijn kuddedieren en vluchtdieren”, legt Maud uit, “ze hebben een sterk ontwikkeld vermogen om non-verbale signalen en emoties van mensen aan te voelen. Paarden worden gezien als een spiegel, ze reageren direct op lichaamstaal, emoties en energie van mensen.” Het klinkt logisch, besef ik. “Paardencoaching wordt onder andere ingezet bij burn-outklachten en PTSS, maar ook bijvoorbeeld bij rouw- en verliesverwerking bij zowel volwassenen, jongeren als kinderen.”

Een gevoelige snaar
Na haar uitleg over de werkwijze van paardencoaching is het tijd om naar buiten te gaan. In de wei staan drie paarden. Maud licht de karaktereigenschappen van ieder paard toe en vraagt vervolgens mij er één te kiezen die het beste bij mij past. Mijn keuze valt op Coco. Maud zet hem apart in een afgebakend gedeelte van de wei. Wanneer ik over het touw stap, moet ik toch even slikken, want van dichtbij is Coco best groot. Maud vraagt me hem nog niet te aaien, maar wel mijn hand uit te steken, zodat hij mijn energie kan aanvoelen. “Klopt het dat je de laatste tijd minder goed voor jezelf zorgt?” vraagt Maud, nadat ze Coco’s gedrag heeft geobserveerd. Het raakt meteen een gevoelige snaar. Sinds de kinderen het huis uit zijn, neem ik vaak genoegen met een eenvoudige boterham in plaats van een volwaardige warme maaltijd. Het is bizar hoe treffend Coco's reactie dit weerspiegelt.

Vinger op de zere plek
Maud komt bij mij in de wei staan. Ik voel me veilig. Ze vertaalt de bewegingen en gedragingen van haar paard continu rustig en zorgvuldig, en weet daarbij telkens verrassend nauwkeurig de kern te raken. Wanneer ik op een gegeven moment iets deel waar ik boos over ben, reageert Coco vrijwel direct: hij steigert en hinnikt. Ook de omgeving lijkt mee te reageren: kraaien vliegen verschrikt uit een boom op en een paard in een aangrenzende wei rent weg. De boodschap is duidelijk. Ik voel spanning bij me wegvallen en Coco past zijn gedrag aan. Na een tijdje loopt Coco naar Maud toe en duwt haar zachtjes met zijn snuit achteruit, alsof hij wil aangeven dat het genoeg is geweest, dat ik hiermee verder kan. Ik bedank Coco voor de inzichten en beloof nooit meer sceptisch te zijn over paardencoaching. Wanneer ik naar huis rijd, breekt de zon door.

www.puur-maud.com