Tiny house Schutkooi

Vortum-Mullem, op een prachtige plek midden in natuurgebied de Maasheggen ligt een kleinschalige, biologische boerderij: De Schutkooi. Een plek om even uit de drukte en zelfs uit de tijd te stappen. Een plek waar ontspanning, beweging en bewustwording worden geboden in de vorm van een driedaagse natuurretraite in tiny houses. Topic nam de proef op de som en boekte een deel van de retraite.

Vandaag ga ik overnachten in de natuur, in een houten tiny house om een deel van de natuurretraite te beleven die De Schutkooi biedt. De retraite belooft me ontspanning, beweging en bewustwording. Ik ben benieuwd. Voordat ik aan mijn avontuur ga beginnen werk ik de laatste deadlines weg en ren nog snel naar de supermarkt voor een paar laatste boodschappen. Bepakt en bezakt kom ik met het zweet op de rug aan bij de tiny houses: De Dominee en De Schilder. Die laatste heeft eigenaar Eric Lamers voor me gereserveerd. Wanneer ik binnenstap is het eerste wat me opvalt: het is hier stil!

Twee stoelen, een tafeltje, schemerlamp, krukje en een keukenblok staan er in het voorste gedeelte van het huisje. Wanneer ik naar achteren loop zie ik een tweepersoons bed en een badkamer met een douche, toilet en wasbak. Alles wat een mens nodig heeft, is aanwezig. Ik zet mijn koffer neer en ga op een stoel zitten. De voorgevel van het huisje is volledig van glas, optimaal kan ik genieten van het uitzicht over de Maasheggen. De natuur omringt me, overal waar ik kijk, zie ik groen.

In het huisje is geen radio of televisie aanwezig, wel wifi. Ik besef dat het eerste wat ik doe als ik thuis kom, is de radio of televisie aanzetten. Wanneer ik werk staat de radio aan. We wonen aan een schoolplein en een drukke weg, ik ken niet anders dan dat er rumoer om me heen is. En nu, nu is het stil, het maakt me onrustig, ik word geconfronteerd met mijn eigen gedachten. Dit is dus precies wat een retraite met je hoort te doen, besef ik me.

Het is mooi weer, ik besluit een wandeling te gaan maken. Voor de deur van de Schutkooi en ‘mijn’ natuurhuisje lopen diverse gemarkeerde wandelpaden. Ik besluit mijn eigen weg te kiezen. Via zandweggetjes, bospaden en verharde wegen loop ik van Vortum-Mullem naar Groeningen. Het najaarszonnetje wandelt met me mee. In Groeningen besluit ik spontaan naar de Groeningse bergh te lopen, de plek waar mijn vader zijn jeugd doorbracht. Hij is vorig jaar overleden, ik mis hem. In het zand rust ik er even uit en laat mijn gedachten de vrije loop. Na bijna twee uur kom ik weer terug bij de Schutkooi waar ik een rondje over het erf loop. Op het terras van horeca de Schutkooi tref ik een medewerker aan de koffie. Al pratende kom ik er achter dat hij de bouwer is van de twee tiny houses en de Vlinderkapel. Ik complimenteer hem met zijn vakwerk.

Bij de Wereldboom van eigenaars Frank en Monique van der Zanden en de praktijkruimte van wandelcoach Marieke Kersten, bevindt zich ook het Schutkooi-erf. Het is een plek waar mensen mee naar toe op ontdekkingsreis worden genomen. De erfgebruikers sloegen de handen ineen om hun gasten een waardevol retraiteprogramma te kunnen bieden. Dat ziet er als volgt uit: Op maandag ontvangst en rondleiding over het erf met de boerderij, de kapel, de dagbesteding en kleine horeca. In de middag geeft Monique van der Zanden een lichtvertelling in het huisje. De dinsdag in het programma is vrij in te vullen. Op woensdagochtend wordt er gewandeld met Marieke Kersten. Op donderdagochtend neemt Frank van der Zanden je mee op pad voor een workshop schapendrijven. In de zomerperiode wordt de vertelling met het schapen drijven omgeruild. Daarnaast bestaat de mogelijkheid om een biologisch-dynamisch tuinbouwbedrijf te bezoeken.

Terug in mijn huisje heb ik al wat meer rust in mijn lijf. Nadat ik heb gegeten, lees ik een boek en ik merk dat de stilte went. De douche  voordat ik ga slapen is heerlijk, net als het bed. Het grote voordeel van stilte is dat je er heerlijk op slaapt. De volgend morgen kijk ik al vroeg uit het raam, razend benieuwd naar het uitzicht. Het pikzwarte van de nacht wordt langzaam lichter, de natuur ontwaakt. Als het schemert, trek ik mijn wandelschoenen aan. In de informatiemap in het huisje las ik dat je met een beetje geluk reeën kunt spotten in de schemer. Reeën heb ik niet gezien, maar toch voel ik me dolgelukkig. Wat een voorrecht is het om op deze prachtige plek te mogen lopen, en te kunnen genieten van al het moois om me heen.

Bij terugkomst steek ik een kaarsje aan in de Vlinderkapel, voor mijn vader. Na het ontbijt-with a view, pak ik mijn koffer weer in. Om tien uur wordt er op de deur geklopt: Monique van der Zanden komt me een boek brengen. ‘Licht Een vertelling’, heet het. We praten erover, ik beloof het thuis te lezen. Om half elf heb ik een afspraak met wandelcoach Marieke Kersten. Marieke gebruikt in haar coaching de natuur als een spiegel. “Natuur is een afspiegeling van onszelf, waarin geluk te vinden is”, vertelt ze me. Een specifieke vraag had ik niet voor onze wandelsessie, maar al pratende komt er één specifiek onderwerp als een rode draad naar boven: het verlies van mijn vader. Ze maakt me bewust van het stukje rondom zijn overlijden wat me nog dwars zat.

Spreekwoordelijk een paar kilo lichter arriveer ik weer bij de tiny houses. Mijn tijd op dit boerenerf zit er helaas op. Ik verlaat het een stuk rustiger dan toen ik kwam en heb weer eens de waarde gezien van wat natuur met me doet. Thuis lees ik het boek van Monique en toeval of niet, het sluit naadloos aan op mijn wandeling naar Groeningen de eerste dag en de wandelcoaching met Marieke. Twee fragmenten uit de tekst zeggen genoeg: ‘Dus… als vorm sterf ik, maar als Licht blijf ik leven?’ En… ‘In de stilte van je hart zul je me vinden. Ik zal je helpen je zorgen te dragen.’ De ontspanning, beweging en bewustwording die me zijn beloofd, heb ik ontvangen. Dankjewel.

Een natuurretraite is te boeken via

www.schutkooi.nl