Zangers van Sint Frans
Als je hoort over ‘een koor met een breed kerkelijk en klassiek repertoire’ denk je wellicht aan een stoffige groep mensen met grijze koppen. Diegene wordt positief verrast als hij gaat kijken en luisteren naar de Zangers van Sint Frans. Ja, dit is zo’n koor met een breed kerkelijk en klassiek repertoire, en nee, de zangers zijn allesbehalve stoffig!
- Topic Boxmeer
- Wanda Havens
- Deel dit artikel
Als je hoort over ‘een koor met een breed kerkelijk en klassiek repertoire’ denk je wellicht aan een stoffige groep mensen met grijze koppen. Diegene wordt positief verrast als hij gaat kijken en luisteren naar de Zangers van Sint Frans. Ja, dit is zo’n koor met een breed kerkelijk en klassiek repertoire, en nee, de zangers zijn allesbehalve stoffig!
Als ik de deur van de repetitieruimte, De Galmhut in Venray, open, sta ik een moment aan de grond genageld. Alles wat ik verwacht had te zien dankzij mijn vooroordelen, klopt niet. Er staat een groep jonge, hippe mensen: de Zangers van Sint Frans. Wil Megens, penningmeester: “Dit jongerenkoor telt 34 leden. De jongste is zes, de oudste 47 jaar. Het koor is in 1959 opgericht door Wim Buys en vierde in 2019 haar zestigste verjaardag. Van oorsprong is het een jongenskoor, verbonden aan de Venrayse Paterskerk, maar sinds een aantal jaren hebben we ook vrouwelijke leden.”
Ik neem plaats achterin en kijk, luister en bewonder. De Zangers zingen in verschillende talen: Frans, Russisch en Engels. De dirigent, Geert Verhallen, legt regelmatig uit wat de tekst betekent. Mijn verwachting dat een repetitie van een koor met kerkelijk en klassiek repertoire saai zou zijn, klopt absoluut niet. Er worden volop grapjes gemaakt, de sfeer is duidelijk goed. Geert: “Samen muziek maken staat voorop, maar ook de sfeer is belangrijk, het één kan niet zonder het ander. Dit is een hechte vriendenclub, die openstaat voor nieuwe aanwas. Ik ga fluitend naar de repetities op dinsdagen, dan is er ook een zangpedagoge aanwezig, en op vrijdagen. Eén keer per maand zingen we in de Paterskerk de hoogmis.”
Na de repetitie verzamelt de groep zich in de kantine. Ik raak in gesprek met hovenier Jeroen Gardeniers uit Wellerlooi, vijfentwintig jaar lid van de Zangers. “Ik ben hier blijven plakken als sopraantje omdat mijn moeder dirigent was en vader organist. Mijn liefde voor muziek is erg breed. Het liefst zing ik stukken die moeilijker zijn, ze vormen een echte uitdaging. Op de concertreizen die we maken, hebben we vaak te maken met pittige stukken. We werken met z’n allen hard om een goed optreden neer te zetten. En als dit lukt zijn we supertrots! Deze concertreizen maken we elke twee jaar. Zo waren we al in Canada, Rome, Berlijn en Moskou. Naast de muziek is gezelligheid zeker ook onze kracht!”
Noortje van der Wijst vult aan: “Misschien is onze kracht ook wel dat we niet alleen een koor zijn, maar ook andere activiteiten organiseren, zoals een Halloweenparty of kerstactiviteit. Het stoffige imago dat we hebben blijft lastig. Zingen in een koor is misschien stoffig, als je vervolgens vertelt dat we in de kerk zingen, is dat dubbelop, maar het is geweldig!” Geert: “Dit koor kan ontroeren. Kom gerust eens kijken en luisteren.”
Ik vertrek weer, maar verwacht dat het nog lang zal nagalmen in Venray.